ေနလင္းေအာင္
တစ္ေန႔မွာ ပန္းကုန္သည္ႏွစ္ဦးဟာ ေဘးခ်င္းကပ္လ်က္ ေစ်းဆိုင္တစ္ဆိုင္စီ တည္ေထာင္ၾကပါတယ္။ သူတို႕ႏွစ္ဦးဟာ တစ္ေန႕တည္းမွာပဲ စတင္ဆိုင္ဖြင့္ၾကတယ္။ ရနံ႕ေမြးၾကိဳင္တဲ့ပန္းေတြ ေရြးခ်ယ္ေရာင္းခ်ရံုသာမက ေကာင္းမြန္တဲ့ ပန္းပင္မ်ားရဲ႕ ေစ်းႏႈန္းလည္း တူညီၾကပါတယ္။ ပန္းကုန္သည္ႏွစ္ဦးလံုးက ပန္းပင္မ်ားကို အထူးဂရုစိုက္သလို ဝယ္ယူသူမ်ားကိုလည္း ၾကင္ၾကင္နာနာ ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်း ဆက္ဆံၾကပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ သူတို႕ႏွစ္ဦးရဲ႕ ေစ်းဆိုင္ေတြဟာ အစစအရာရာ တူညီေနသလိုပါပဲ။
ကနဦးမွာေတာ့ ပန္းကုန္သည္ေတြဟာ သူတို႕ရဲ႕ ေစ်းဆိုင္ကေန တူညီတဲ့ ဝင္ေငြပမာဏ ရရွိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ရက္အတန္ၾကာတဲ့အခါ ပထမပန္းကုန္သည္ရဲ႕ ေစ်းဆိုင္က လူထုအၾကား ပိုျပီးေရပန္းစားလာတယ္။ ဒုတိယပန္းကုန္သည္က ဒါကိုသတိျပဳမိတဲ့အခါ စိုးရိမ္ပူပန္လာေတာ့တယ္။ ဝယ္ယူသူနည္းတဲ့ တစ္ေန႕မွာေတာ့ ဒီအေၾကာင္းရင္းကိုစံုစမ္းဖို႕ သူဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။ သူ႕ေဘးရွိ ပန္းကုန္သည္ဆီသြားရန္ ဆိုင္တံခါးမွ ထြက္လိုက္တဲ့အခါ သူ႕ဆီမွာ တစ္ပတ္တစ္ၾကိမ္ ဝယ္ယူေနက် ေဖာက္သည္တစ္ဦးဟာ ပထမပန္းကုန္သည္ထံမွ ပန္းမ်ားဝယ္ယူကာ ထြက္ခြါလာေၾကာင္း ေတြ႕ရတယ္။ ဒုတိယပန္းကုန္သည္က သူ႕မ်က္လံုးသူ မယံုနိုင္ျဖစ္သြားျပီး ပထမ ပန္းကုန္သည္ရဲ႕ဆိုင္ထဲ ကမန္းကတန္း ေျပးဝင္လိုက္တယ္။
ပထမပန္းကုန္သည္ရဲ႕ ဆိုင္ထဲမွာက ေစ်းဝယ္သူေတြ ျပည့္ႏွက္ေနခဲ့ပါတယ္။ သူ႕ရဲ႕ျပိဳင္ဘက္ ပထမကုန္သည္ဟာ ေငြေပးေခ်မႈကို ကိုယ္တိုင္မျပဳလုပ္ေၾကာင္း ေတြ႕ျမင္ရပါတယ္။ ပထမပန္းကုန္သည္က ေစ်းဆုိင္ထဲရွိ လူသြားလမ္းတြင္ သြားလာကာ ေစ်းဝယ္သူေတြနဲ႕ စကားစျမည္ ေျပာဆိုေနေၾကာင္း ေတြ႕ရပါတယ္။ သူဟာ ေစ်းဝယ္သူေတြနဲ႕ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာ စကားေျပာဆိုရံုသာမက ပန္းပြင့္ေတြနဲ႔ပတ္သက္ျပီး ကိုယ္တိုင္ပါဝင္ေျပာဆိုေၾကာင္း တအံ့တၾသ ေတြ႕ျမင္ရပါတယ္။ ဒုတိယ ပန္းကုန္သည္ကေတာ့ ေစ်းဆိုင္ၾကီးၾကီး ပိုင္ဆိုင္ထားတဲ့အတြက္ မိမိကိုယ္ကို ဂုဏ္ယူဝင့္ၾကြားေနမိတယ္။ ေစ်းဆိုင္ေအာင္ျမင္ေစဖို႕ အားလပ္ခ်ိန္မွာ လုပ္ေဆာင္ရမဲ့ အခ်က္အလက္ေတြကိုေတာ့ နားလည္သေဘာေပါက္ျခင္း မရွိပါဘူး။ ဒီလုပ္ေဆာင္မႈက အက်ိဳးေက်းဇူးျဖစ္ေစေၾကာင္းကို ပထမပန္းကုန္သည္ရဲ႕ ေအာင္ျမင္ေနတဲ့ ေရာင္းဝယ္မႈက သက္ေသျပေနပါတယ္။
ဒုတိယပန္းကုန္သည္ဟာ ဆက္လက္သည္းခံနိုင္ျခင္းမရွိေတာ့ဘဲ ပထမပန္းကုန္သည္ထံသြားေရာက္ကာ စကားျဖတ္ေျပာ၍ ရနိုင္မလားဆိုတာ ေမးျမန္းပါတယ္။ ပထမပန္းကုန္သည္က ျပန္၍ျပံဳးျပကာ သူ႕ရဲ႕ေဖာက္သည္မ်ားကို စာေရးတစ္ေယာက္ထံ လြဲေျပာင္းေပးလိုက္တယ္။ ဒီေနာက္ အလြန္ေသာကေရာက္ေနပံုရတဲ့ ဆိုင္နီးနားခ်င္း ဒုတိယပန္းကုန္သည္ထံ အာရံုစိုက္လိုက္တယ္။
ဒုတိယ ပန္းကုန္သည္က ေမးျမန္းပါတယ္။ " အေဆြေတာ္…ကြ်န္ေတာ့္ကို တပည့္တစ္ေယာက္အျဖစ္ သေဘာထားပါဗ်ာ။ ကြ်န္ေတာ္တို႕ႏွစ္ဦးရဲ႕ စတိုးဆိုင္ေတြက အစစအရာရာ တူညီေနသလိုပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ ကြ်န္ေတာ္က ေရာင္းအားတစ္ဝက္ က်ဆင္းေနခ်ိန္မွာ ခင္ဗ်ားကေတာ့ ေရာင္းအားႏွစ္ဆေလာက္ တိုးတက္ေအာင္ျမင္ေနပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုတာ ကြ်န္ေတာ္ နားမလည္နိုင္ျဖစ္ေနတယ္"
ဒီအခါ ပထမပန္းကုန္သည္က ရွင္းျပပါတယ္။ "အေဆြေတာ္… ကြ်န္ေတာ္တို႕ရဲ႕ဆိုင္ေတြဟာ အမ်ားအားျဖင့္ တူညီေနၾကတယ္ဆိုတာ မွန္ပါတယ္။ ကြာျခားခ်က္ကေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႕ႏွလံုးသားရဲ႕ ရူျမင္ပံုမွာပါ။ ခင္ဗ်ားကေတာ့ ေစ်းဆိုင္ကို ေစ်းဆိုင္အျဖစ္၊ ပန္းပင္ေတြကို ပန္းပင္ေတြအျဖစ္၊ ေစ်းဝယ္သူေတြကို ေစ်းဝယ္သူအျဖစ္ ရူျမင္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ ေစ်းဆိုင္ကို ႏွစ္သက္ျမတ္နိုးဖြယ္ေကာင္းတဲ့ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕အိမ္လို သေဘာထားတယ္။ ေစ်းဝယ္သူေတြကို ႏွစ္လိုဖြယ္ေကာင္းတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြအျဖစ္ သေဘာထားတယ္။ အေရာင္းစာေရးေတြ၊ ပန္းပင္ေတြနဲ႕ ျဖစ္ပ်က္လာသမွ် အရာရာတိုင္းကိုလည္း ျမတ္နုိးတန္ဖိုးထားပါတယ္။ ဒီလိုနည္းနဲ႕ ကြ်န္ေတာ္တို႕ရဲ႕ ေရာင္းဝယ္မႈဟာ ကြဲျပားသြားတာပါပဲ"
စဥ္းစားဆင္ျခင္စရာ
အရွိတရားေတြကို ပကတိအတိုင္း ရူျမင္ေနလို႕မရပါဘူး။ ကြ်န္ေတာ္တို႕ဟာ အမ်ားအားျဖင့္ ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းေတြနဲ႕ နီးစပ္ပတ္သက္ရာ လူေတြကိုေတာ့ အေကာင္းျမင္ေပးတတ္ေပမဲ့ လူစိမ္းေတြကိုေတာ့ အလြယ္တကူ အျပစ္ျမင္တတ္ပါတယ္။ လူေလာကမွာ ေတြ႕ဆံုရသမွ်လူတိုင္းကို သူငယ္ခ်င္းမိတ္ေဆြေတြအျဖစ္ သေဘာထားတတ္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ ၾကံစည္သမွ်ေအာင္ျမင္ျပီး ဘဝမွာ ေနေပ်ာ္လာပါလိမ့္မယ္။
ေနလင္းေအာင္ ဘာသာျပန္ဆိုသည္။
Ref; Two Flower Merchants by Unknown
Labels: ဘာသာျပန္ရသ
No comments:
Post a Comment