ဘယ္အခ်ိန္ထိ ရွင္သန္ေနထိုင္ရမယ္ဆိုတာ မသိရပါ
ရွင္သန္ေနစဥ္အတြင္း ေပးကမ္းစြန္႕ၾကဲခြင့္ျပဳေတာ္မူပါ
လိုအပ္ေနသူေတြကို စိတ္သက္သာရာ ရေစဖို႕
အျပံဳးျဖစ္ေစ...
ႏႈတ္ဆက္မႈျဖစ္ေစ...
ၾကင္နာတဲ့စကားျဖစ္ေစ...
လုပ္ေဆာင္မူျဖစ္ေစ...
တစ္ခုခုေပါ့။
တတ္နိုင္သမွ် လုပ္ကိုင္ခြင့္ျပဳေတာ္မူပါ
ရဲေဘာ္ရဲဘက္ေတြရဲ႕ ဒုကၡေဝဒနာေတြ သက္သာရာရေစဖို႕
ကိုယ့္ရဲ႕ဂုဏ္သိကၡာ မက်န္လ်င္ေနပါေစေတာ့
တတ္နိုင္သမွ် လုပ္ေပးခ်င္မိတယ္
ေမာပန္းႏြမ္းနယ္ေနတဲ့ ႏွလံုးသားတစ္ခုကို ျမွင့္တင္ေပးဖို႕ေပါ့။
အမ်ားျပည္သူေတြရဲ႕ မႏွစ္ျမိဳ႕ဖြယ္ အၾကည့္ေတြကို
အျပံဳးေတြအျဖစ္ ေျပာင္းေပးခ်င္မိတယ္။
သို႕မွသာ...
ရွင္သန္ေနထိုင္ရတာ အခ်ည္းနွီးမျဖစ္ေတာ့မွာ
ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာ ရွင္သန္ေနထိုင္ရမယ္ဆိုတာ မပူပန္ေတာ့ပါ
ေပးကမ္းစြန္႕ၾကဲ ေနနိုင္မယ္ဆိုရင္ေပါ့.....။
ေနလင္းေအာင္ ဘာသာျပန္ဆိုသည္။
Ref;
Labels: ကဗ်ာ
No comments:
Post a Comment