ေတြးေတာ ဆင္ျခင္စရာ ဘဝသင္ခန္းစာမ်ား

ေနလင္းေအာင္

သင္ခန္းစာ (၁)

ဂ်ဴနီယာ မန္ေနဂ်ာ၊ စီနီယာ မန္ေနဂ်ာနွင့္ သူေဌးတို႕သံုးဦးသည္ အစည္းအေဝးတစ္ခုသို႕သြားေနၾကသည္။ပန္းျခံတစ္ခုကို ျဖတ္သန္းစဥ္ အံ့ဖြယ္အာနိသင္မ်ားရွိေသာ မီးအိမ္တစ္လံုးကို ေတြ႕ရသည္။ မီးအိမ္ကို ပြတ္သပ္လိုက္ေသာအခါတြင္ မီးအိမ္ေစာင့္နတ္ေပၚလာသည္။

“ပံုမွန္အတိုင္းဆိုရင္ လူတစ္ေယာက္ကို ဆနၵသံုးမ်ိဳးခြင့္ျပဳတယ္။ ဒါေပမဲ့ ခင္ဗ်ားတို႕က သံုးေယာက္ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ တစ္ေယာက္ကို ဆနၵတစ္ခုစီ ခြင့္ျပဳမယ္” ဟု မီးအိမ္ေစာင့္နတ္က ေျပာသည္။ စိတ္အားထက္သန္ေနေသာ စီနီယာ မန္ေနဂ်ာက ပထမဆံုး ဆနၵျပဳပါသည္။

“ ဘရာမက္ကၽြန္းေဒသကို အလြန္လ်င္ျမန္တဲ့ ေလွတစ္စင္းနဲ႕သြားျပီး မပူမပင္ ေနခ်င္ပါတယ္”

“ရေစ” ဟု မီးအိမ္ေစာင့္နတ္က ေျပာလိုက္ေသာအခါ သူအလိုရွိသည့္ အရာမ်ား ေရာက္ရွိလာပါသည္။

ထို႕ေနာက္ ဂ်ဴနီယာ မန္ေနဂ်ာက ေအာ္ေျပာျပန္သည္။

“ဖေလာ္ရီဒါေဒသမွာ လွပတဲ့ အမ်ိဳးသမီးေတြနဲ႕ အစာေကာင္းေတြစားျပီး ေကာ့ေတးအရက္ အမ်ားၾကီးေသာက္ခ်င္ပါတယ္”

“ရေစ” ဟု မီးအိမ္ေစာင့္နတ္က ေျပာလိုက္ေသာအခါ သူအလိုရွိသည့္ အရာမ်ား ေရာက္ရွိလာပါသည္။

သူေဌးျဖစ္သူကေတာ့ တည္ျငိမ္စြာျဖင့္ ေျပာလာပါသည္။

“ဒီ အရူးနွစ္ေယာက္ကို ေန႕လည္စာစားျပီး (၁၂) နာရီ ၊ (၃၅) မိနစ္မွာ ရံုခန္းကို ျပန္ေရာက္ေစခ်င္ပါတယ္”

ေတြးေတာဆင္ျခင္စရာ ဘဝသင္ခန္းစာ

သူေဌးျဖစ္သူကိုပဲ အရင္ဆံုး စကားေျပာခြင့္ ေပးပါ။

သင္ခန္းစာ (၂)

အုပ္ခ်ဳပ္သူ ဒါရိုက္တာတစ္ေယာက္သည္ စကၠဴျဖတ္စက္ေရွ့တြင္ စာရြက္တစ္ရြက္ကိုင္ရင္း အမူေဆာင္ အရာရွိငယ္တစ္ဦးအား ေျပာလိုက္သည္။

“ဒီသက္ေသခံစာရြက္က အလြန္အေရးၾကီးတယ္ ။ အတြင္းေရးမႈးက ဒါကို ျဖတ္ေပးဖို႔ ေမ့က်န္ေနခဲ့တယ္။ ခင္ဗ်ား ျဖတ္ေပးနိုင္မလား”

“ျဖတ္ေပးပါမယ္” ဟု အမႈေဆာင္ အရာရွိက ေျပာသည္။ ထို႕ေနာက္ စာရြက္ကိုထည့္ရင္း စတင္ခလုတ္ကို နွိပ္လိုက္သည္။ စကၠဴျဖတ္စက္ထဲ စာရြက္ေပ်ာက္ကြယ္သြားေသာအခါ ဒါရိုက္တာက ေျပာလာပါသည္။

“ကၽြန္ေတာ္ ခင္ဗ်ားဆီကေန အတုခိုးလုပ္ေဆာင္ဖို႕ လိုပါေသးတယ္”

ေတြးေတာဆင္ျခင္စရာ ဘဝသင္ခန္းစာ

သင္၏ သူေဌးကို  အကုန္သိတယ္လို႕ ဘယ္ေတာ့မွ မယူဆလိုက္ပါနွင့္။

သင္ခန္းစာ (၃)

အေမရိကန္လူမ်ိဳးတစ္ေယာက္ႏွင့္ ဂ်ပန္လူမ်ိဳးတစ္ေယာက္တို႕သည္ ေလာ့အိန္ဂ်လိျမိဳ႕သို႕သြားရာ ေလယာဥ္ေပၚတြင္ ေတြ႕ဆံုမိၾကသည္။ အေမရိကန္က ဂ်ပန္လူမ်ိဳးဘက္လွည့္ကာ “ခင္ဗ်ားက ဘယ္လိုအီး(ese) အမ်ိဳးအစားလဲ” ဟု ေမးျမန္းပါသည္။ ဂ်ပန္လူမ်ိဳးက စိတ္ရႈပ္သြားျပီးေနာက္ “ခြင့္လႊတ္ပါဗ်ာ။ ခင္ဗ်ားေျပာတာ က်ဳပ္နားမလည္ဘူး” ဟု ျပန္ေျပာပါသည္။“ခင္ဗ်ားက ဘယ္လိုအီး(ese) အမ်ိဳးအစားလဲလို႕ ေမးေနတာေလ” ဟု အေမရိကန္က ထပ္မံေျပာဆိုပါသည္။သို႕တိုင္ ဂ်ပန္လူမ်ိဳးမွာ ေမးခြန္းႏွင့္ ပတ္သက္၍ နားလည္သေဘာေပါက္ျခင္း မရွိေသးေပ။ အေမရိကန္က ေဒါသထြက္လာျပီးေနာက္ ေအာ္ေျပာျပန္သည္။ “ခင္ဗ်ားက ဘယ္လိုအီး(ese) အမ်ိဳးအစားလဲဗ်။ ခ်ိဳင္းနီးလား(chinese-တရုတ္လူမ်ိဳး)၊ ဂ်ပန္နီးလား (japanese- ဂ်ပန္လူမ်ိဳး)၊ ဗီယက္နမ္မီးလား(vietnamese- ဗီယက္နမ္လူမ်ိဳး)”ထို႕အခါမွသာ ဂ်ပန္လူမ်ိဳးက “က်ဳပ္က ဂ်ပန္နီးပါ” ဟု ေျပာျပသည္။                                                   အနည္းငယ္အၾကာတြင္ ဂ်ပန္လူမ်ိဳးက အေမရိကန္ဘက္လွည့္ကာ “ခင္ဗ်ားကေရာ  ဘယ္လို ကီး(key) အမ်ိဳးအစားလဲ” ဟု ေမးျပန္သည္။ အေမရိကန္လည္း စိိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ကာ “ က်ဳပ္ကို ဘယ္လို ကီး(kee) အမ်ိဳးအစားလဲလို႕ ေမးတာလား” ဟု ေအာ္ေျပာပါသည္။ ထိုအခါ ဂ်ပန္လူမ်ိဳးက “ခင္ဗ်ားက ယန္းကီးလား(Yankee-အေမရိကန္ေျမာက္ပိုင္းျပည္နယ္ေနထိုင္သူ) ၊ ဒြန္ကီးလား (donkee-ျမည္း)၊ မန္းကီးလား( monkee -ေမ်ာက္)” ဟု ေျပာလိုက္ပါသည္။

ေတြးေတာဆင္ျခင္စရာ ဘဝသင္ခန္းစာ

မည္သူ႕ကို မွ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ေအာင္ အလုပ္ပါႏွင့္။

သင္ခန္းစာ (၄)

တစ္ခါက ရုရွား၊ ဂ်ာမန္၊ အေမရိကန္ႏွင့္ ျပင္သစ္လူမ်ိဳးတို႕ပါေသာ လူေလးဦးသည္ ေမွာ္အစြမ္းရွိ ဝိညာဥ္ပါရွိသည့္္ ပုလင္းတစ္လံုးကို ေတြ႕မိၾကသည္။ ပုလင္းကို ပြတ္သပ္လိုက္ေသာအခါ ဝိညာဥ္ထြက္ေပၚလာသည္။ သူမအား ပုလင္းထဲမွ လြတ္ေျမာက္ေအာင္ ကူညီေပးသည့္အတြက္ ဝိညာဥ္ျဖစ္သူက “ရွင္တို႕ေလးေယာက္ေနာက္မွာ ေရကန္ေလးခုရွိတယ္။ တစ္ေယာက္ကို ဆႏၵတစ္ခုစီ ခြင့္ျပဳပါမယ္။ ရွင္တို႕ ေရကန္ဆီေျပးျပီး ခုန္လိုက္တဲ့အခါ ေရကန္ထဲက ေရေတြကို ရွင္တို႕ျဖစ္ေစခ်င္တာ ေအာ္ေျပာလိုက္ပါ။ အဲဒီအခါမွာ ရွင္တို႕ရဲ႕ဆႏၵအတိုင္းျဖစ္လာပါလိမ့္မယ္” ဟုေျပာသည္။

 ျပင္သစ္လူမ်ိဳးက ပထမဆံုး ဆႏၵျပဳသည္။ သူသည္ ေရကန္ဆီေျပးခုန္ကာ “ဝိုင္”ဟု ေအာ္ေျပာလိုက္သည္။ ခ်က္ခ်င္းပင္ ေရကန္ထဲရွိေရမွာ ဝိုင္အျဖစ္ေျပာင္းလဲသြားသည္။ ျပင္သစ္လူမ်ိဳးမွာ ေရကန္ထဲ ေပ်ာ္ရႊင္စြာကူးခပ္ရင္း ဝိုင္ကို ေသာက္ေနခဲ့သည္။

ထို႕ေနာက္ရုရွားလူမ်ိဳး အလွည့္ေရာက္လာျပီး အလားတူျပဳလုပ္ကာ “ဗိုကာ”ဟု ေအာ္ေျပာလိုက္သည္။ ခ်က္ခ်င္းပင္ သူလည္း ဗိုကာကန္ထဲ ေရာက္ရွိသြားသည္။

ထို႕ေနာက္ ဂ်ာမန္လူမ်ိဳးက ေျပးခုန္ကာ “ဘီယာ”ဟု ေအာ္ေျပာလိုက္သည္။ သူလည္း ဘီယာကန္ၾကီးထဲမွာ ေက်နပ္ေပ်ာ္ရႊင္ေနခဲ့သည္။

 ေနာက္ဆံုးတြင္ အေမရိကန္လူမ်ိဳး အလွည့္ေရာက္လာသည္။ သူသည္ ေရကန္ဆီ ေျပးေသာအခါ ငွက္ေပ်ာခြံတစ္ခုကို ရုတ္တရက္ တက္နင္းမိလိုက္သည္။ ေရကန္ဆီေျခေခ်ာ္က်ရင္း အမွတ္တမဲ့ျဖင့္ ေအာ္ေျပာလိုက္မိ္သည္။

“ခ်ီးပဲ”

ေတြးေတာဆင္ျခင္စရာ ဘဝသင္ခန္းစာ

တစ္စံုတစ္ခုမေျပာမီွ ႏွစ္ၾကိမ္စဥ္းစားပါ။ အေၾကာင္းကေတာ့ အေမွ်ာ္လင့္ေသာ ျဖစ္ရပ္မ်ား တစ္ခါတစ္ရံ ျဖစ္ေပၚလာတတ္တဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ပါ။

သင္ခန္းစာ (၅)

မည္သူသည္ အေရးအပါဆံုးျဖစ္ေၾကာင္း ဆံုးျဖတ္ရန္ ခႏၵာကိုယ္ အစိတ္အပိုင္းမ်ားသည္ အစီးအေဝးျပဳလုပ္ကာ အလွည့္က် ေျပာဆိုၾကသည္။

ဦးေႏွာက္။       ။ ခႏၵာကိုယ္ရဲ႕ တာဝန္ဝတၲရားအားလံုးကို ညႊန္ၾကားအုပ္ခ်ဳပ္ေပးတဲ့အတြက္ ငါသာ အေရးအပါဆံုးျဖစ္သင့္တယ္။

ေသြး။            ။ ဦးေႏွာက္အတြက္ ေအာက္ဆီဂ်င္ကို လွည္ပတ္ေပးတဲ့အတြက္ ငါသာ အေရးအပါဆံုးျဖစ္သင့္တယ္။

အစာအိမ္။       ။ ဦးေႏွာက္ဆီကို အစားအစာ ပို႕ေဆာင္ေပးတဲ့အတြက္ ငါသာ အေရးအပါဆံုးျဖစ္သင့္တယ္။

ေျခေထာက္။     ။ ဦးေႏွာက္သြားခ်င္တဲ့ေနရာကို ပို႕ေဆာင္ေပးတဲ့အတြက္ ငါသာ အေရးးအပါဆံုးျဖစ္သင့္တယ္။

မ်က္လံုး။         ။ ဦးေႏွာက္ဦးေဆာင္မႈနဲ႕ သြားေနတဲ့ေနရာေတြကို ျမင္နိုင္ခြင့္ေပးတဲ့အတြက္ ငါသာ အေရးအပါဆံုးျဖစ္သင့္တယ္။

စအို။             ။မင္းတို႕ရဲ႕ အညစ္အေၾကးေတြကို စြန္႕ပစ္ေပးတဲ့အတြက္ ငါသာ အေရးအပါဆံုးျဖစ္သင့္တယ္။

ထိုစကားကို ၾကားေသာအခါ အျခားအဂၤါ အစိတ္အပိုင္းအားလံုးက အလြန္က်ယ္ေလာင္စြာ ေအာ္ရယ္လိုက္ၾကသည့္အတြက္ စအိုမွာ အလြန္စိတ္ဆိုးသြားခဲ့သည္။ စအိုသည္ သူ၏အေရးပါမႈကို သက္ေသျပရန္ ေျခာက္ရက္အၾကာ တင္းၾကပ္စြာ ပိတ္ထားလိုက္သည္။ မည့္သည့္ အညစ္အေၾကးကိုမွ စြန္႕ပစ္မေပးရန္ သံဓိ႒ာန္ခ်ထားလိုက္သည္။

ပထမရက္။      ။ ဦးေႏွာက္သည္ ေခါင္းကိုက္ေဝဒနာ ခံစားရကာ စိတ္သက္သာရာရေစဖို႕ ေအာ္ျမည္ေလေတာ့သည္။

ဒုတိယရက္။     ။အစာအိမ္သည္ ေတာင့္တင္းလာျပီးေနာက္ ျပင္းထန္စြာ နာက်င္လာသည္။

တတိယရက္။    ။ေျခေထာက္ေတြလည္း ၾကြက္တက္ကာ မတည္မျငိမ္ျဖစ္လာသည္။

စတုတၳရက္။     ။မ်က္လံုးမ်ားမွာ မ်က္ရည္ေတြေတြစီးက်ကာ အျမင္အာရံု ေဝဝါးလာသည္။

ပဥၥမရက္။        ။ေသြးသည္ အဆိပ္အေတာက္ျဖစ္ကာ ခႏၶာကိုယ္ကို ဒုကၡေပးေတာ့သည္။

ဆဌမရက္။      ။အျခားအဂၤါ အစိတ္အပိုင္းမ်ားက စအိုသာ အေရးအပါဆံုးျဖစ္ေၾကာင္း သေဘာတူလိုက္ၾကသည္။

ေတြးေတာဆင္ျခင္စရာ ဘဝသင္ခန္းစာ

အေရးအပါဘူးလို႕ ထင္ထားတဲ့အရာေတြဟာ တစ္ခါတစ္ရံမွာ အေရးအပါဆံုး ျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။

ေနလင္းေအာင္ ဘာသာျပန္ဆိုသည္။

Ref:A Cup of Tips to Start Up the Day