ေပ်ာ္ရႊင္မႈရဲ႕ လွ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္

ေနလင္းေအာင္

        ေစ်းသည္တစ္ဦးဟာ ကမၻာ့ေလာကမွာရွိတဲ့ ပညာအရွိဆံုးလူဆီကေန ေပ်ာ္ရႊင္မႈရဲ႕ လွ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္ကို ရွာေဖြဖို႕ သားျဖစ္သူကို ေစလႊတ္လုိက္ပါတယ္။ လူငယ္ေလးဟာ ရက္ေပါင္းေလးဆယ္ လွည့္ပတ္ရွာေဖြျပီးေနာက္ ေတာင္ထိပ္တစ္ေနရာရွိ လွပတဲ့ ရဲတိုက္တစ္ခုဆီ ေရာက္လာခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီမွာ ပညာရွိၾကီး ေနထိုင္ပါတယ္တဲ့။

        ရဲတိုက္ၾကီးရဲ႕ ဧည့္ခန္းထဲ သူဝင္လိုက္ေတာ့ သူေတာ္စင္ပညာရွိၾကီးကို ေတြ႕ျမင္ရမဲ့အစား ကြ်န္ေတာ္တို႕ရဲ႕ သူရဲေကာင္းေလးဟာ ျပားပန္းခပ္မွ် စည္ကားေနတဲ့ လူေတြကို ေတြ႕ျမင္ရပါတယ္။ ကုန္သည္ေတြဟာ ဝင္ထြက္သြားလာေနၾကတယ္။ အခမ္းေထာင့္ေတြမွာ လူေတြ စကားစျမည္ ေျပာဆိုေနၾကတယ္။ သံစံုတီးဝိုင္းေလးတစ္ခုက သာယာတဲ့ ဂီတသံေတြနဲ႕ ေဖ်ာ္ေျဖေနတယ္။ စားပြဲေပၚမွာ အဲဒီေဒသရဲ႕ အေကာင္းဆံုးအစားအစာေတြ ရွိေနတယ္။ ပညာရွိၾကီးဟာ လူတိုင္းနဲ႕ စကားစျမည္ေျပာဆိုေနခဲ့တယ္။ ပညာရွိၾကီး သူ႕ကိုအာရံုစိုက္မိဖို႕၊ လူငယ္ေလးဟာ ႏွစ္နာရီၾကာ ေစာင့္ဆိုင္းခဲ့ရပါတယ္။

        သူဘာေၾကာင့္ေရာက္လာတယ္ဆုိတဲ့ လူငယ္ေလးရဲ႕ရွင္းျပခ်က္ကို ပညာရွိၾကီးက ဂရုတစိုက္ နားေထာင္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ ေပ်ာ္ရႊင္မႈရဲ႕ လွ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္ကို ရွင္းျပဖို႕ သူ႕မွာ အခ်ိန္သိပ္မရွိဘူးလို႕ ေျပာလိုက္ပါတယ္။ ႏွစ္နာရီအၾကာ ရဲတုိက္ထဲ လွည့္ပတ္ၾကည့္ရူ႕ျပီး ျပန္လာခဲ့ဖို႕ လူငယ္ေလးကို အၾကံေပးလိုက္တယ္။

       “လွည့္ပတ္ၾကည့္ရူ႕စဥ္ တစ္ခုလုပ္ဖုိ႕ေတာ့ ေျပာခ်င္ပါတယ္”လို႕ ပညာရွိၾကီးက ေျပာၾကားရင္း လူငယ္ေလးကို ဆီႏွစ္စက္ထည့္ထားတဲ့ လက္ဖက္ရည္ဇြန္းတစ္ေခ်ာင္း ကမ္းေပးလုိက္ပါတယ္။ “လွည့္ပတ္ၾကည့္ရူ႕ေနစဥ္ ဆီတစ္စက္မွမက်ဘဲ ဒီဇြန္းကို သယ္ေဆာင္သြားပါ”

       လူငယ္ေလးဟာ ရဲတိုက္ထဲမွာရွိတဲ့ ေလွကားထစ္ေပါင္းမ်ားစြာကို စတင္ျပီး အတက္အဆင္း ျပဳလုပ္ပါတယ္။ သူ႕မ်က္လံုးေတြကေတာ့ ဇြန္းကေန မခြာနိုင္ပါဘူး။ ႏွစ္နာရီၾကာျပီးေနာက္ ပညာရွိၾကီးရွိေနတဲ့ အခန္းထဲ သူျပန္ေရာက္လာတယ္။

       ပညာရွိၾကီးက သူ႕ကိုေမးလိုက္တယ္။ “ကဲ… ထမင္းစားခန္းထဲမွာ  ခ်ိန္ဆြဲထားတဲ့ ပါရွန္းရုပ္ပံုေတြ ေတြ႕ျမင္ခဲ့လား။ ေကာင္းမြန္ေအာင္ဖန္တီးဖို႕ ဆယ္ႏွစ္ၾကာခဲ့ရတဲ့ ဥယ်ာဥ္ကုိ ျမင္ခဲ့လား။ စာၾကည့္ခန္းထဲမွာရွိတဲ့ လွပတဲ့ ပုရပိုက္ေတြ ေတြ႕ျမင္ခဲ့လား”

       လူငယ္ေလးဟာ ရွက္ကိုးရွက္ကန္းျဖစ္ရင္း တစ္ခုမွ မေတြ႕ျမင္ခဲ့ရေၾကာင္း ဝန္ခံလိုက္ပါတယ္။ သူ႕ကို ပညာရွိၾကီး တာဝန္သတ္မွတ္ေပးလုိက္တဲ့ ဆီေတြ ဖိတ္မက်ေစဖို႕ပဲ သူအာရံုစိုက္ခဲ့မိတယ္။

       “ဒါဆိုရင္ ငါ့ေလာကပတ္ဝန္းက်င္ရဲ႕ အံ့ဖြယ္အရာေတြကို ျပန္ျပီးၾကည့္လုိက္ပါ။ လူတစ္ေယာက္ကို သူ႕အိမ္အေၾကာင္း မသိရဘဲနဲ႕ေတာ့ ယံုၾကည္စိတ္ခ်မွာ မဟုတ္ပါဘူးကြာ” လို႕ ပညာရွိၾကီးက ေျပာလိုက္တယ္။

         လူငယ္ေလးဟာ စိတ္သက္သာရာရသြားရင္း ဇြန္းကိုျပန္ကိုင္ကာ ရဲတိုက္ၾကီးထဲ ျပန္ျပီး လွည့္ပတ္ၾကည့္ရူ႕ပါတယ္။ ဒီတစ္ၾကိမ္မွာေတာ့ နံရံနဲ႕ မ်က္ႏွာၾကက္မွာရွိတဲ့ အနုပညာလက္ရာအားလံုးကို ေလ့လာၾကည့္ရူ႕ပါတယ္။ သူဟာ ဥယ်ာဥ္ေတြ၊ ေဘးပတ္လည္မွာရွိတဲ့ ေတာင္တန္းေတြ၊ လွပတဲ့ပန္းေတြနဲ႕ ေရြးခ်ယ္ထားတဲ့ အလွအပအားလံုးကို ေတြ႕ျမင္ခံစားရပါတယ္။ ပညာရွိၾကီးဆီ ျပန္ေရာက္တဲ့အခါ သူျမင္ခဲ့ရသမွ် အေသးစိတ္ ျပန္ေျပာျပပါတယ္။

       “ဒါေပမယ့္ မင္းကို တာဝန္ေပးလိုက္တဲ့ ဆီစက္ေတြေရာ” လို႕ ပညာရွိၾကီးက ေမးလုိက္တယ္။ လူငယ္ေလးဟာ သူကိုင္ထားတဲ့ ဇြန္းကိုၾကည့္လိုက္တဲ့အခါ ဆီေတြမရွိေတာ့ေၾကာင္း ေတြ႔ျမင္ရပါတယ္။

        “ေကာင္းျပီေလ…ငါမင္းကို အၾကံတစ္ခုပဲ ေပးနုိင္ပါတယ္။ ေလာကၾကီးရဲ႕ အံ့ဖြယ္အရာေတြကိုၾကည့္ရူ႕ရင္း ဇြန္းထဲမွာရွိတဲ့  ဆီစက္ေတြကိုလည္း ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့ဖို႕ဆိုတာ ေပ်ာ္ရႊင္မႈရဲ႕ လွ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္ပါပဲ”လို႔ ပညာရွိၾကီးက ျပန္ေျပာလိုက္ပါတယ္။ 

ေနလင္းေအာင္ ဘာသာျပန္ဆိုသည္။

www.naylinaung1.blogspot.com

The secret of happiness

အမွန္တရားကို ရွာေဖြသူ

 ေနလင္းေအာင္

          ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ရွာေဖြျပီးေနာက္ အမွန္တရား ရွာေဖြသူဟာ လိႈင္ဂူတစ္ခုသို႕သြားလွ်င္ ေရတြင္းတစ္တြင္း ေတြ႕လိမ့္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာၾကားခံရပါတယ္။ “အမွန္တရားဆိုတာ ဘာလဲလို႕ ေရတြင္းကို ေမးလိုက္ပါ။ ေရတြင္းဟာ အမွန္တရားအေၾကာင္း မင္းကို ျပန္ေျပာျပပါလိမ့္မယ္” လို႕ သူ႕ကို အၾကံေပးတယ္။ ေရတြင္းေတြ႕တဲ့အခါ အမွန္တရားရွာေဖြသူဟာ အေျခခံအက်ဆံုး ေမးခြန္းကိုေမးလိုက္တယ္။ “ရြာလမ္းဆံုသြားပါ။ မင္းရွာေနတာေတြ ေတြ႕ပါလိမ့္မယ္”လို႕ ေရတြင္းထဲကေန ေျဖသံေပၚလာခဲ့တယ္။

        ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္အျပည့္ျဖင့္ သူဟာ ရြာလမ္းဆံုကိုေျပးၾကည့္ေတာ့ အဲဒီေနရာမွာ စိတ္ဝင္စားစရာမေကာင္းတဲ့ ေစ်းဆိုင္သံုးဆိုင္ကိုသာ ေတြ႕ရပါတယ္။  တစ္ဆိုင္က သတၱဳအပိုင္းအစေတြေရာင္းတယ္။ အျခားတစ္ဆိုင္က သစ္သားေတြေရာင္းတယ္။ တတိယေျမာက္ဆိုင္က ဝါယာၾကိဳးေတြေရာင္းတယ္။ အမွန္တရားကိုေဟာေျပာမယ့္ အရာနဲ႕ လူပုဂိၢဳလ္တစ္ဦးဦး  ရွိပံုမေပၚပါဘူး။

         အမွန္တရားကို ရွာေဖြသူဟာ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္နဲ႕ ေရတြင္းဆီျပန္လာကာ ရွင္းျပေပးဖို႕ ေတာင္းဆိုလိုက္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ “ေနာင္တစ္ခ်ိန္မွာ မင္းနားလည္လာပါလိမ့္မယ္” လို႕ ေရတြင္းက ျပန္ေျပာလိုက္တယ္။သူဟာထပ္မံေစာဒကတက္တဲ့အခါ  ေရတြင္းဆီက ေျဖၾကားခ်က္မရေတာ့ဘဲ သူေအာ္သံရဲ႕ ပဲ့တင္ထပ္သံကိုသာ ၾကားရေတာ့တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက အရူးလုပ္ခံလိုက္ရတယ္ထင္ျပီး  သူေဒါသထြက္ခဲ့ေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ အမွန္တရားကိုေတာ့ သူဆက္ျပီး လွည့္ပတ္ရွာေဖြေနခဲ့ပါတယ္။ ႏွစ္မ်ားစြာ ကုန္ဆံုးသြားတဲ့အခါ ေရတြင္းနဲ႕ပတ္သက္ ေတြ႕ၾကံဳခဲ့ရတဲ့ အမွတ္တရေတြ ေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့တယ္။ တစ္ညမွာေတာ့ လသာထဲ သူလမ္းေလွ်ာက္ေနစဥ္ အိႏၵိယ ၾကိဳးတပ္တူရိယာတစ္မ်ိဳးရဲ႕အသံက သူ႕အာရံုကို ဖမ္းစားလိုက္တယ္။ ကြ်မ္းက်င္ပိုင္နိုင္စြာ၊ ဖန္တီးမႈအားေကာင္းေကာင္းနဲ႕ ထြက္ေပၚလာတဲ့ သာယာနာေပ်ာ္ဖြယ္ ဂီတသံပါ။

         အမွန္တရား ရွာေဖြသူဟာ တီးခတ္သူဆီသြားျပီး အေသအခ်ာ ေစ့ေစ့စပ္စပ္ ၾကည့္ရူ႕လိုက္ပါတယ္။ ၾကိဳးေတြေပၚ ထက္ေအာက္လႈပ္ရွားတီးခတ္ေနတဲ့ လက္ေခ်ာင္းေတြကို သူၾကည့္လုိက္တယ္။ တူရိယာကို သူသတိထားမိလာတယ္။ ရုတ္တရက္ သူမွတ္မိရင္း ေပ်ာ္ရႊင္စြာနဲ႕ ထုတ္ေဖာ္ေျပာလိုက္မိတယ္။ ဒီတူရိယာဟာ တစ္ခါတုန္းက စတိုးဆိုင္သံုးဆိုင္မွာ သူေတြ႕ျမင္ခဲ့ျပီး ဘာမွ ထူးထူးျခားျခား မရွိဘူးလို႕ သူထင္ခဲ့တဲ့ ဝါယာၾကိဳးေတြ၊ သတၱဳအပိုင္းအစေတြ၊ သစ္သားေတြနဲ႕ ျပဳလုပ္ထားခဲ့တာပါတဲ့။

        ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ ေရတြင္းရဲ႕ ေျပာၾကားခ်က္ကို သူသိျမင္နားလည္္လာခဲ့တယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႕မွာ လိုအပ္သမွ်အရာအားလံုး ေပးကမ္းျပီးသားပါ။ ကြ်န္ေတာ္တို႕ရဲ႕တာဝန္ကေတာ့ ဒီအရာေတြကို သင့္ေတာ္တဲ့နည္းလမ္းနဲ႕ တပ္ဆင္အသံုးျပဳလုိက္ဖို႕ပါ။ သီးျခားအစိတ္အပိုင္းေတြ လက္ခံရရွိေနသေရြ႕ ဘယ္အရာမွ အဓိပၸါယ္ရွိမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီသီးျခားအစိတ္အပိုင္းေတြကို တစ္ေပါင္းတစ္စည္းတည္းျဖစ္ေအာင္ စုစည္းလိုက္မယ္ဆုိရင္ေတာ့ ပစၥည္းအသစ္တစ္ခု ျဖစ္ေပၚလာပါတယ္။ သီးျခားအစိတ္အပိုင္းေတြကို ၾကည့္ရူ႕ျခင္းအားျဖင့္ ပစၥည္းအသစ္ရဲ႕ သဘာဝကို ကြ်န္ေတာ္တို႕ ၾကိဳတင္နားလည္နုိင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။

ေနလင္းေအာင္ ဘာသာျပန္ဆိုသည္။

www.naylinaung1.blogspot.com 

Ref; The seeker of Truth by Unknown

ခ်စ္ေမတၱာစာစုမ်ား(၂)

(၆)

 

အခ်စ္ဆိုတာ ခ်ိဳျမတယ္ဆိုရင္

ဘာေၾကာင့္မ်ား နာက်င္မႈကို ျဖစ္ေစရတာလဲ။

အခ်စ္ဆိုတာ ေလးနက္တယ္ဆိုရင္

ဘာေၾကာင့္မ်ား ေလာင္ကြ်မ္းမႈကို ျဖစ္ေစရတာလဲ။

အခ်စ္ဆိုတာ ေႏြးေထြးတယ္ဆိုရင္

ဘာေၾကာင့္မ်ား ခိုက္ခိုက္တုန္ခ်မ္းေအးမႈ ျဖစ္ေစရတာလဲ။

အခ်စ္ဆိုတာ ႏူးညံသိမ္ေမြ႕တယ္ဆိုရင္

ဘာေၾကာင့္မ်ား ဝမ္းနည္းငိုေၾကြးမႈ ျဖစ္ေစရတာလဲ။

အခ်စ္ဆိုတာ ထာဝရဆိုရင္

ဘာေၾကာင့္မ်ား ေသဆံုးမႈ ျဖစ္ေစရတာလဲ။

 ေနလင္းေအာင္

(၇)

ဖေယာင္းတိုင္ဆိုတာ

တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာေတာ့ အရည္ေပ်ာ္က်သြားရတယ္။

မီးဆုိတာလည္း

တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္ေတာ့ ျငိမ္းသြားရတယ္။

ဒါေပမဲ့

မင္းအေပၚထားတဲ့ ေမတၱာတရားကေတာ့

ကိုယ့္ႏွလံုးသားထဲ

ထာဝရတည္ျမဲေနမွာပါ။

 ေနလင္းေအာင္

(၈)

ဥယ်ာဥ္ဆိုတာ

ေရေလာင္းေပါင္းသင္မွသာ

ပန္းေပါင္းစံုနဲ႕

ဖူးပြင့္ေဝဆာပါတယ္။

သံေယာဇဥ္ဆိုတာကလည္း

ေမတၱာတရား

ေထြးေပြ႕မႈ

မ်က္ရည္စက္

ခ်ီးက်ဴးမႈေတြနဲ႕

ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္မွသာ

လွပေဝဆာပါတယ္။

 ေနလင္းေအာင္

(၉)

 ကိုယ့္ခ်စ္သူကို

နားလည္မႈေပးနုိင္တာ

အရည္အခ်င္းေၾကာင့္မဟုတ္ဘူး။

ေမြးရာပါ ပါရမီေၾကာင့္လည္းမဟုတ္ဘူး။

ခ်စ္ျခင္းတစ္ခုတည္းေၾကာင့္သာ

နားလည္မႈေပးနုိင္ရတာပါ။

 ေနလင္းေအာင္

(၁၀)

ခ်စ္သူဆိုတာ

အေပ်ာ္ဆံုးဆိုတဲ့

ခံစားခ်က္ကိုလည္းေပးနိုင္တယ္။

ဝမ္းအနည္းဆံုးဆိုတဲ့

ခံစားခ်က္ကိုလည္းေပးနုိင္တယ္။
 ေနလင္းေအာင္