ေနလင္းေအာင္
အိႏၵိယနိုင္ငံရွိ
ေမ်ာက္ဖမ္းမုဆိုးမ်ားဟာ ထိပ္ဝမွာ လက္လွ်ိဳလို႕ရေလာက္ေအာင္ က်ယ္တဲ့ အေပါက္တစ္ေပါက္ပါ
ေသတၱာတစ္လံုးကို အသံုးျပဳၾကပါတယ္။ ေသတၱာထဲမွာေတာ့ အခြံမာသီးေတြ ထည့္ထားပါတယ္။
ေမ်ာက္က
အခြံမာသီးေတြကို ဆုပ္ကိုင္လိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ သူ႕လက္ဟာ လက္သီးဆုပ္ပံုစံ ျဖစ္လာပါတယ္။ ေမ်ာက္ဟာ သူ႕လက္ကို အျပင္ဘက္ထုတ္ဖို႕
ၾကိဳးစားပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အေပါက္က သူ႕လက္သြင္းလို႕ရေလာက္ေအာင္ က်ယ္ေပမယ့္ လက္သီးဆုပ္ျပီး
ျပန္ထြက္လာဖို႕အတြက္ေတာ့ က်ဥ္းလြန္းလွပါတယ္။
ခုေတာ့
ေမ်ာက္မွာ ႏွစ္ခုအနက္ တစ္ခုကိုပဲ ေရြးခ်ယ္ရပါမယ္။ သစ္သီးေတြကို လက္လႊတ္ျပီး ထာဝရ လြတ္လပ္ေအာင္
လုပ္ေဆာင္လုိက္မလား။ ဒါမွမဟုတ္ သစ္သီးေတြကို ဆက္လက္ဆုပ္ကိုင္ျပီး အဖမ္းခံလုိက္ရမလား။
ေမ်ာက္ဟာ
အခ်ိန္တိုင္း ဘာကို ေရြးခ်ယ္မယ္ဆိုတာ စဥ္းစားမွန္းဆၾကည့္ပါ။ သင္ မွန္းဆလို႕ ရတယ္မုိ႕လား။
သူဟာ သစ္သီးေတြကို ဆက္လက္ဆုပ္ကိုင္ထားျပီး အဖမ္းခံလုိက္ပါတယ္။
ကြ်န္ေတာ္တို႕လည္း
ေမ်ာက္ေတြလိုပါပဲ။ ကြ်န္ေတာ္တို႕အားလံုးဟာ
ဘဝေရွ႕ခရီး ဆက္လွမ္းရာမွာ အတားအဆီးျဖစ္ေစတဲ့ သစ္သီးအခ်ိဳ႕ကို ဆက္လက္ဆုပ္ကိုင္ထားၾကပါတယ္။
ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ဟာ
“ဒါကို မလုပ္နုိင္ဘူး။ အေၾကာင္းကေတာ့…”ဆိုျပီး ရွာၾကံအေၾကာင္းျပၾကပါတယ္။ “အေၾကာင္းကေတာ့…”ဆိုတဲ့ေနာက္မွာ
ထြက္ေပၚလာတဲ့ အရာရာတုိင္းဟာ ကြ်န္ေတာ္တို႕ ဆက္လက္ဆုပ္ကိုင္ထားတဲ့ သစ္သီးေတြနဲ႕တူျပီး
အဲဒီအရာေတြက ကြ်န္ေတာ္တို႕ကို ဟန္႕တားေႏွာင့္ယွက္ေနပါတယ္။
ေအာင္ျမင္တဲ့လူေတြဟာ
အေၾကာင္းျပခ်က္ မေပးၾကပါဘူး။
လူတစ္ေယာက္ ေအာင္ျမင္နုိင္တယ္ဆိုတာ
“အေၾကာင္းျပခ်က္မ်ားႏွင့္ အက်ိဳးရလဒ္မ်ား”ဆိုတဲ့ အခ်က္ႏွစ္ခ်က္က အဆံုးအျဖတ္ေပးပါတယ္။
အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြ ရွိေနမယ္ဆိုရင္ အက်ိဳးရလဒ္ေတြ မျဖစ္ေပၚေစနုိင္ပါဘူး။
ေနလင္းေအာင္
Ref; The Monkey
Trap by Krishna Khanna
www.naylinaung1.blogspot.com
No comments:
Post a Comment