သူဟာ အတိတ္တစ္ခ်ိန္က ေအာင္ျမင္ေက်ာ္ၾကားခဲ့တဲ့ ေဖ်ာ္ေျဖသူေတြထဲက
တစ္ဦးအပါအဝင္ေပါ့။ ဒုတိယကမၻာ့စစ္က တာဝန္ထမ္းေဆာင္ခဲ့ၾကဖူးတဲ့
စစ္မႈထမ္းေဟာင္းေတြအတြက္ ေဖ်ာ္ေျဖပြဲမွာ တစ္စိတ္တစ္ေဒသ
ပါဝင္တင္ဆက္ေပးဖို႕ သူ႕ကို ကမ္းလွမ္းလာပါတယ္။ သူ႕မွာ ပြဲစဥ္ေတြ
ဆက္ေနတဲ့အတြက္ မိနစ္အနည္းငယ္ေဖ်ာ္ေျဖျပီးေနာက္ အျခားပြဲစဥ္ကို ခ်က္ခ်င္း
သြားခြင့္ေပးမည္ဆိုလွ်င္ လာခဲ့မည္ျဖစ္ေၾကာင္း အေၾကာင္းျပန္လုိက္ပါတယ္။
စီစဥ္သူဟာ ေပ်ာ္ရႊင္စြာနဲ႕ သေဘာတူလိုက္တယ္။
ဒါေပမယ့္ ဂ်င္မီ စတိတ္စင္ေပၚ တက္ေနတဲ့အခါ စိတ္ဝင္စားဖြယ္ ျဖစ္ရပ္တစ္ခု
ျဖစ္ပြားခဲ့ပါတယ္။ သူဟာ အခန္းတို ျပဇာတ္တစ္ပုဒ္ တင္ဆက္ျပီးေပမယ့္
စတိတ္စင္ေပၚမွာပဲ ဆက္လက္ရပ္ေနခဲ့တယ္။ သူရပ္ေနတာ (၁၅)မိနစ္၊ မိနစ္(၂၀)၊
မိနစ္(၃၀)တိုင္ ကုန္လြန္လာခဲ့တယ္။ အဲဒီေနာက္ သူဟာ ပရိသတ္ကိုဦးညြတ္ရင္း
စတိတ္စင္ေပၚကေန ဆင္းလာခဲ့တယ္။ စတိတ္စင္ေနာက္ဘက္မွာ တစ္စံုတစ္ဦးက
သူ႕ကိုတားရင္း ေမးလိုက္ပါတယ္။ "ခင္ဗ်ား ေဖ်ာ္ေျဖရမဲ့အခ်ိန္ထက္
ပိုေနခဲ့တယ္လို႕ ထင္မိပါတယ္။ ဘာျဖစ္ေနလို႕လဲ"
ဂ်င္မီက ျပန္ေျဖပါတယ္။
"ကြ်န္ေတာ္ အျခားပြဲစဥ္ကိုကူးျပီး ေဖ်ာ္ေျဖရမယ္ဆုိတာ သိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့
ကြ်န္ေတာ္ ဆက္ေနခဲ့ရတဲ့ အေၾကာင္းရင္းကုိ ေျပာခ်င္ပါတယ္။
ခင္ဗ်ားကိုယ္တုိင္ ေရွ႕ဆံုးတန္းကိုထြက္ျပီး ၾကည့္လို္က္ပါလား။
ေရွ႕ဆံုးတန္း သူထြက္ၾကည့္လိုက္တဲ့အခါ စစ္ပြဲအတြင္းက
လက္တစ္ဖက္စီဆံုးရံႈးခဲ့ရတဲ့ စစ္မႈထမ္းေဟာင္းနွစ္ဦးကို ေတြ႕ရပါတယ္။
တစ္ဦးက ညာဖက္လက္ ဆံုးရံႈးခဲ့ရျပီး အျခားတစ္ဦးကေတာ့ ဘယ္ဖက္လက္
ဆံုးရႈံးခဲ့ရပါတယ္။ သူတို႕ႏွစ္ဦးေပါင္းမွ လက္ခုပ္တီးနိုင္ၾကတာပါ။
တကယ္လည္း သူတို႕ႏွစ္ဦးဟာ ေပ်ာ္ရႊင္စြာနဲ႕ က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ လက္ခုပ္တီး
ၾသဘာေပးေနခဲ့ၾကပါတယ္။
Ref; The Sound of One Hand Clapping by Tim Hansel
ေနလင္းေအာင္ ဘာသာျပန္ဆိုသည္။
No comments:
Post a Comment