try. (Beverly Silly)
သင္ ရံႈးနိမ့္တဲ့အခါ စိတ္ပ်က္ေကာင္း ပ်က္မိပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမယ့္
သင္မၾကိဳးစားခဲ့ဘူးဆိုရင္ေတာ့ က်ရံႈးရပါလိမ့္မယ္။
အသက္ ငါးနွစ္အရြယ္မွာ သူ႕ရဲ႕ေျခေထာက္ေတြ ျပင္းထန္တဲ့ အပူေလာင္မူ
ခံစားခဲ့ရျပီးေနာက္ ဂလင္းကန္နင္ဟန္ကို ဆရာဝန္ေတြနဲ႕ ျပသစစ္ေဆးခဲ့ၾကပါတယ္။
သူဟာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မဲ့ေနတဲ့ ေျခမသန္သူတစ္ဦးျဖစ္ျပီး သူ႕ဘဝရဲ႕
လက္က်န္အခ်ိန္ေတြကို လက္တြန္းလွည္းနဲ႕ပဲ ကုန္ဆံုးရလိမ့္မယ္လို႕
ဆရာဝန္ေတြက ယံုၾကည္ခဲ့ၾကပါတယ္။ "သူလမ္းေလွ်ာက္နိုင္မွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။
လမ္းေလွ်ာက္ဖို႕ အခြင့္အေရးေတာင္ မရွိေတာ့ပါဘူး" လုိ႕ ဆရာဝန္ေတြက
ေျပာခဲ့ၾကပါတယ္။
ဆရာဝန္ေတြဟာ သူ႕ရဲ႕ေျခေထာက္ကို စစ္ေဆးနုိင္ခဲ့ေပမယ့္ သူ႕ရဲ႕ႏွလံုးသားကို
စစ္ေဆးဖို႕ နည္းလမ္းကိုေတာ့ မသိရွိခဲ့ၾကပါဘူး။ သူဟာ ဆရာဝန္ေတြရဲ႕စကားကို
နားမေယာင္ဘဲ လမ္းျပန္ေလွ်ာက္နုိင္ဖို႕ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ပါတယ္။
အိပ္ရာထဲလဲေလ်ာင္းရင္း ပိန္လီျပီး ေသြးေရာင္လႊမ္းေနတဲ့၊
အနာရြတ္ေတြဖံုးလႊမ္းေနတဲ့ ေျခေထာက္တစ္စံုကိုၾကည့္ရင္း စိတ္ထဲကေန
ေျပာလိုက္ပါတယ္။ "ေနာက္တစ္ပတ္ဆို အိပ္ရာက ထမယ္။ ျပီးရင္ လမ္းေလွ်ာက္မယ္"
အဲဒီေနာက္ ေျပာခဲ့တဲ့အတိုင္း သူလုပ္ခဲ့ပါတယ္။
ျခံဝန္းထဲက ထြန္းတုံုးေဟာင္းတစ္ခုကိုကိုင္ျပီး လမ္းေလ်ွာက္ဖုိ႕
ၾကိဳးစားေနတဲ့ ဂလင္းကိုေစာင့္ၾကည့္ဖို႕ ျပတင္းေပါက္က
ခန္းဆီးလိုက္ကာကိုဖယ္ျပီး ၾကည့္ေနခဲ့ရေၾကာင္း မိခင္ျဖစ္သူက ေျပာျပပါတယ္။
လက္ကိုင္တစ္ဖက္စီကိုကိုင္ရင္း ၾကမ္းတမ္းျပီး လိမ္ဖယ္ဖယ္ျဖစ္ေနတဲ့
သူ႕ရဲ႕ေျခေထာက္ေတြ အလုပ္စတင္လုပ္ကိုင္နုိင္ေစဖို႕ ၾကိဳးစားပါေတာ့တယ္။
အဆင့္တိုင္းမွာ နာက်င္မႈေတြ ခံစားရျပီးေနာက္ သူဟာ
လမ္းျပန္ေလွ်ာက္နိုိင္ဖို႕ ပိုျပီးနီးစပ္လာခဲ့ပါတယ္။ မၾကာမီ
သူလမ္းေလွ်ာက္နိုင္လာခဲ့တယ္။ သိပ္မၾကာမီ သူေျပးနုိင္လာခဲ့ပါတယ္။ သူစတင္
ေျပးနုိင္လာတဲ့အခါ သူ႕ရဲ႕စိတ္ဓာတ္ဟာ ပိုျပီးေတာ့ ခုိင္မာျပတ္သားလာခဲ့တယ္။
"ငါလမ္းေလွ်ာက္နိုင္မယ္လို႕ အျမဲတမ္း ယံုၾကည္ခဲ့သလို
ေလွ်ာက္လည္းေလွ်ာက္နုိင္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီတစ္ခါ အျမန္ဆံုး
ေျပးနုိင္တဲ့လူထက္ပိုျပီး ေျပးနုိင္ဖို႕ ၾကိဳးစားေတာ့မယ္"
အဲဒီလုိေျပာဆိုရင္း သူၾကိဳးစားခဲ့တယ္။
သူဟာ နာမည္ေက်ာ္ တာေဝးအေျပးသမားတစ္ဦးျဖစ္လာျပီး ၁၉၃၄ ခုနွစ္မွာ (၄: ၀၆)
နဲ႕ ကမၻာ့စံခ်ိန္ တင္နုိင္ခဲ့ပါတယ္။ မစ္ဒီဆင္စကြဲယားဥယ်ာဥ္မွာ သူ႕ကို
ရာစုႏွစ္ရဲ႕ ထူးခြ်န္ေသာ အားကစားသမားတစ္ဦးအျဖစ္ ဂုဏ္ျပဳခဲ့ၾကပါတယ္။
Ref; Nothing Could Stop this Man by Jeff Yalden
ေနလင္းေအာင္ ဘာသာျပန္ဆိုသည္။
No comments:
Post a Comment