ေနလင္းေအာင္ ဘေလာ့ဂ္ တစ္ႏွစ္ျပည့္ေမြးေန႕ (ဧျပီ ၃၀ ရက္)

ဧျပီ (၃၀)ရက္ေန႕မွာ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ ေနလင္းေအာင္ဘေလာ့ဂ္ေလး တစ္ႏွစ္ျပည့္ပါျပီ။

စတင္ေရးသားကတည္းက အားေပးလာခဲ့တဲ့ သူငယ္ခ်င္းမိတ္ေဆြေတြ၊ လူခ်င္းမသိေပမယ့္ ခင္မင္အားေပးခဲ့တဲ့ အြန္လိုင္းမိတ္ေဆြေတြ၊

ပံုႏွိပ္ေဖာ္ျပေပးခဲ့ဖူးတဲ့ The Best English Magazine, Wisdom English Magazine, the Light of English Magazine, Global English Magazine, English for all Magazine, New Style Magazine, Yi Sa Yar Magazine တို႕ကို ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း ေျပာၾကားလိုပါတယ္။

နိုင္ငံတကာ သတင္းမွာ ပံုမွန္ေနရာေပးခဲ့တဲ့ မန္းေတာင္ရိပ္ဂ်ာနယ္က အယ္ဒီတာခ်ဳပ္ ဆရာသာေဇာ္ကိုလည္း ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

အင္တာနက္သံုးခ်င္လည္းသံုးဖို႕ အခ်ိန္မေရြး ခြင့္ျပဳေပးတဲ့၊ အစစအရာရာ သည္းခံနားလည္ ခြင့္လႊတ္ေပးခဲ့တဲ့ ကြ်န္ေတာ္တာဝန္က်ရာ တကၠသိုလ္မွ ေက်ာင္းအုပ္ဆရာၾကီးကို လည္း ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

ေနာက္ဆံုး အေလးအျမတ္ ျပဳရမွာကေတာ့ စာေရးဝါသနာပါဖို႕ ေျမေတာင္ေျမွာက္ေပးခဲ့တဲ့ ဆရာေကာင္းသန္႕ႏွင့္ The Best English Magazine ဝိုင္းေတာ္သူ၊ဝိုင္းေတာ္သားမ်ားကိုပါပဲ။

ေရွ႕ဆက္ျပီးလည္း စာေပေတြ ေရးသားေနဦးမွာပါ။ အားလံုးကို ခ်စ္ခင္ေလးစားလွ်က္....
ေနလင္းေအာင္
www.naylinaung1.blogspot.com

မိခင္တစ္ဦးရဲ႕ မုသားစကား ရွစ္ခြန္း

ဒီျဖစ္ရပ္ဟာ ကြ်န္ေတာ္ ကေလးဘဝတုန္းက စတင္ခဲ့ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ဟာ ဆင္းရဲတဲ့ မိသားစုရဲ႕ သားတစ္ဦးျဖစ္ခဲ့တယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႕မွာ အစားအစာ အလံုအေလာက္ မရွိခဲ့ပါဘူး။ အစာစားခ်ိန္ ေရာက္တိုင္း တစ္ခါတစ္ရံ အေမက သူ႕အတြက္ ေဝစုထမင္းကို ခြဲျခမ္းရင္း ကြ်န္ေတာ့္ကို ေကြ်းခဲ့ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ့္ဇလံုထဲ အေမ့ေဝစုထမင္းေတြ ေျပာင္းထည့္ေပးေနစဥ္ “သားေရ…ဒီထမင္းေလးစားလုိက္။ အေမ ဗိုက္မဆာဘူး”လို႕ ေျပာခဲ့ပါတယ္။

ဒါဟာ အေမရဲ႕ ပထမဆံုး မုသားစကားပါပဲ။

        ကြ်န္ေတာ္ ၾကီးထြားဖြံ႕ျဖိဳးေနစဥ္ ဇြဲေကာင္းတဲ့ ကြ်န္ေတာ့္အေမဟာ အိမ္နားမွာရွိတဲ့ ျမစ္တစ္စင္းထဲမွာ အားလပ္ခ်ိန္တိုင္း ငါးဖမ္းထြက္ပါတယ္။ ဖမ္းယူရရွိတဲ့ ငါးေတြကေန ကြ်န္ေတာ္ရဲ႕ ဖြံ႕ျဖိဳးၾကီးထြားမႈအတြက္လိုအပ္မယ့္ အာဟာရျပည့္ အစာအနည္းငယ္ေလာက္ေပးနုိင္ဖို႕ အေမက ေမွ်ာ္လင့္ထားခဲ့ပါတယ္။ ငါးမွ်ားျပီးတဲ့အခါ အေမဟာ ကြ်န္ေတာ္ရဲ႕ အစာစားလုိစိတ္ကို ျမွင့္တင္ေပးနုိင္မယ့္ ေကာင္းမြန္ျပီး အရသာထူးကဲလွတဲ့ ငါးစြပ္ျပဳတ္ကို ခ်က္ျပဳတ္ေပးခဲ့ပါတယ္။ ငါးစြပ္ျပဳတ္ကို ကြ်န္ေတာ္စားေနစဥ္ အေမဟာ ေဘးမွာထုိင္ရင္း ကြ်န္ေတာ္စားျပီးလို႕ အရိုးမွ်သာ က်န္ေတာ့တဲ့ ငါးေတြကို ေကာက္ဝါးေနခဲ့ပါတယ္။ ဒါကိုျမင္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ အလြန္အမင္း ခံစားသြားခဲ့ရပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ တူျဖင့္ ငါးတစ္ေကာင္ကိုခပ္ယူရင္း အေမ့ဆီ ကမ္းေပးလုိက္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အေမဟာ ခ်က္ခ်င္းျငင္းဆိုရင္း ေျပာလာပါတယ္။ “အဲဒီငါးကို သားပဲစားလုိက္ပါ။ တကယ္ေတာ့ အေမ ငါးဟင္းမၾကိဳက္ဘူး”တဲ့။

ဒါဟာ အေမရဲ႕ ဒုတိယေျမာက္ မုသားစကားပါပဲ။

        အထက္တန္းေက်ာင္းသားဘဝမွာ ကြ်န္ေတာ္ရဲ႕ ေလ့လာမႈအသံုးစရိတ္ေတြကို ျဖည့္ဆည္းေပးနုိင္ဖို႕အတြက္ အေမဟာ စီးပြားေရး ကုမၸဏီတစ္ခုဆီသြားရင္း အသံုးျပဳျပီးသား မီးျခစ္ဘူးအခ်ိဳ႕ကိုယူကာ ျပန္ျပီး ျပဳျပင္တြဲစပ္ေပးရပါတယ္။ ဒီအလုပ္က ကြ်န္ေတာ္တို႕ရဲ႕ လုိအပ္ခ်က္ေတြကို ျဖည့္ဆည္းေပးနုိင္ဖို႕အတြက္ ေငြအနည္းငယ္ ရေစခဲ့ပါတယ္။ ေဆာင္းရာသီ ေရာက္တဲ့အခါ ကြ်န္ေတာ္ အိပ္ေနရာမွနိုးေတာ့ အေမ့ဆီၾကည့္လုိက္ရာ မအိပ္ေသးဘဲ ဖေယာင္းတုိင္အလင္းေရာင္ေလးနဲ႕ မီးျခစ္ဘူးေတြကို ဇြဲရွိရွိ တြဲစပ္ေနတဲ့ အေမ့ကို ေတြ႕ျမင္လုိက္ပါတယ္။ “အေမ… အိပ္ေတာ့ေလဗ်ာ။ ညည့္နက္ေနျပီပဲ။ မနက္ျဖန္ အေမ အလုပ္သြားရဦးမွာေလ”လို႕ ကြ်န္ေတာ္က ေျပာလုိက္ပါတယ္။ အေမက ျပံဳးရင္း ေျပာလာပါတယ္။ “သားေရ… အိပ္ေတာ့ေနာ္။ အေမ မေမာေသးပါဘူး”တဲ့။

ဒါဟာ အေမရဲ႕ တတိယေျမာက္ မုသားစကားပါပဲ။

        အတန္းတင္စာေမးပြဲၾကီး ေရာက္လာတဲ့အခ်ိန္မွာ အေမဟာ အလုပ္မွခြင့္ယူရင္း ကြ်န္ေတာ္နဲ႕အတူ အေဖာ္လုိက္ေပးခဲ့ပါတယ္။ ဇြဲေကာင္းလွတဲ့ ကြ်န္ေတာ့္အေမဟာ ျခစ္ျခစ္ေတာက္ပူေနတဲ့ ေနပူၾကီးထဲကေန ကြ်န္ေတာ့္ကို ေစာင့္ေပးေနခဲ့ပါတယ္။ အတန္းတင္စာေမးပြဲ ျပီးဆံုးေၾကာင္း အခ်က္ေပးေခါင္းေလာင္းသံ ေပၚလာတဲ့အခါ အေမဟာ ခ်က္ခ်င္းပင္ ကြ်န္ေတာ့္ကိုဆီးၾကိဳရင္း အေမယူလာတဲ့ ပုလင္းထဲကေန လက္ဖက္ရည္တစ္ခြက္ငွဲ႕ရင္း ကမ္းေပးလာပါတယ္။ တစ္ကိုယ္လံုး ေခြ်းေတြ စိုရႊဲေနတဲ့ အေမကိုေတြ႕ေတာ့ လက္ဖက္ရည္ခြက္ကို ခ်က္ခ်င္းျပန္ေပးရင္း အေမလည္းေသာက္ဖို႕ ေျပာလုိက္ပါတယ္။ အေမက “သားပဲ ေသာက္လုိက္ပါ။ အေမ ေရမဆာပါဘူး”လို႕ ေျပာပါတယ္။

ဒါဟာ အေမရဲ႕ စတုတၳေျမာက္ မုသားစကားပါပဲ။

        ေနမေကာင္းျဖစ္လို႕ ကြ်န္ေတာ့္အေဖ ဆံုးပါးသြားခ်ိန္မွာ သနားစရာေကာင္းလွတဲ့ အေမဟာ တစ္ဦးတည္းေသာမိဘအျဖစ္ က်ရာအခန္းက႑ကို ထမ္းေဆာင္ခဲ့ရပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႕ရဲ႕ လုိအပ္ခ်က္ေတြကို အေမတစ္ဦးတည္း ျဖည့္ဆည္းေပးခဲ့ရပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႕ရဲ႕ မိသားစုဘဝဟာ ပိုျပီးေတာ့ ခက္ခဲလာခဲ့ပါတယ္။ ဒုကၡေဝဒနာ မခံစားရတဲ့ ေန႕ဆိုတာ မရွိသေလာက္ပါပဲ။ ကြ်န္ေတာ္တို႕ရဲ႕ မိသားစုဘဝ ပိုျပီးေတာ့ ဆုိးရြားလာခ်ိန္မွာ အိမ္အနီးမွာပဲေနတဲ့ ၾကင္နာတတ္တဲ့ ဦးေလးက မၾကာခဏဆိုသလို ကြ်န္ေတာ္တို႕ကို ေထာက္ပံ့ကူညီခဲ့ပါတယ္။ အိမ္နီးခ်င္းမ်ားကေတာ့ အေမကို ေနာက္အိမ္ေထာင္ျပဳဖို႕ မၾကာခဏ တုိက္တြန္းနားခ်ၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေခါင္းမာလွတဲ့ အေမက သူတို႕ရဲ႕အၾကံကို လက္မခံဘဲ “ကြ်န္မ အိမ္ေထာင္သစ္ထူဖို႕ မလိုအပ္ပါဘူးရွင္”လို႕ ေျပာခဲ့ပါတယ္။

ဒါဟာ အေမရဲ႕ ပဥၥမေျမာက္ မုသားစကားပါပဲ။

        ကြ်န္ေတာ္ ေက်ာင္းျပီးလို႕ အလုပ္တစ္ခုရျပီးေနာက္ အသက္ၾကီးေနျပီျဖစ္တဲ့ ကြ်န္ေတာ့္အေမ အနားယူဖို႕ အခ်ိန္က်လာခဲ့ပါျပီ။ ဒါေပမယ့္ အေမက အနားမယူခ်င္ဘဲ သူမရဲ႕ စားဝတ္ေနေရးအတြက္ နံနက္တုိင္း ေစ်းသို႕သြားကာ ဟင္းသီးဟင္းရြက္အခ်ိဳ႕ကို ေရာင္းခ်ခဲ့ရပါတယ္။ အျခားျမိဳ႕တစ္ျမိဳ႕မွာ အလုပ္လုပ္ေနရတဲ့ ကြ်န္ေတာ္က အေမရဲ႕ စားဝတ္ေနေရးကို ျဖည့္ဆည္းကူညီသည့္အေနျဖင့္ မၾကာခဏဆိုသလို ေငြအနည္းငယ္ ပို႕ေပးလုိက္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အေမက အဲဒီေငြေတြကို လက္မခံခဲ့ပါဘူး။ တစ္ခါတစ္ရံ ေငြေတြကို ကြ်န္ေတာ့္ဆီပဲ ျပန္လႊဲပို႕လုိက္ပါတယ္။ “အေမ့မွာ ေငြအလံုအေလာက္ ရွိပါတယ္”လို႕ အေမက ေျပာခဲ့ပါတယ္။

ဒါဟာ အေမရဲ႕ ဆဌမေျမာက္ မုသားစကားပါပဲ။

        ကြ်န္ေတာ္ ဘြဲ႕တစ္ခုရျပီးေနာက္ မဟာဘြဲ႕အတြက္ ဆက္လက္သင္ယူခဲ့ရပါတယ္။ ပညာသင္ေထာက္ပံ့ေၾကး အစီအစဥ္အရ ကုမၸဏီတစ္ခုမွ ေထာက္ပံ့ကူညီေပးခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ အဲဒီကုမၸဏီမွာပဲ အလုပ္ဝင္ခဲ့ပါတယ္။ လစာေကာင္းေကာင္း ရတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္ဟာ ပင္လယ္ေကြ႕ေဒသမွာ အေမကိုေခၚရင္း ဘဝကို ျဖတ္သန္းကုန္ဆံုးေစဖို႕ ရည္ရြယ္ထားခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ အေမက သားျဖစ္သူကို အေႏွာင့္အယွက္ ေပးခ်င္ပံု မရခဲ့ပါဘူး။ “အဲဒီေနရာမ်ိဳးမွာ အေမ မေနတတ္ပါဘူး”လို႕ပဲ အေမက ေျပာခဲ့ပါတယ္။

ဒါဟာ အေမရဲ႕ သတၱမေျမာက္ မုသားစကားပါပဲ။

အိုမင္းလာတဲ့အခ်ိန္မွာ အေမဟာ အစာအိမ္ကင္ဆာေဝဒနာ ခံစားရျပီးေနာက္ ေဆးရံုတင္လိုက္ရပါတယ္။ သမုဒၵရာျခားျပီး မုိင္ေပါင္းမ်ားစြာ အေဝးမွာေနထိုင္ေနရတဲ့ ကြ်န္ေတာ္ဟာ အခ်စ္ရဆံုး အေမ့ဆီကို ျပန္လာခဲ့ပါတယ္။ ခြဲစိတ္ခံရျပီးေနာက္ အားနည္းေနတဲ့ အေမဟာ အိပ္ရာေပၚမွာ လဲေလ်ာင္းေနခဲ့ပါတယ္။ အလြန္ အသက္ၾကီးလာပံုရတဲ့ အေမဟာ ေလးေလးနက္နက္ေတြးေတာရင္း ကြ်န္ေတာ့္ကို စိုက္ၾကည့္ေနခဲ့ပါတယ္။ ေရာဂါေဝဒနာေၾကာင့္ အေမရဲ႕ခႏၶာကိုယ္ အားနည္းေနတယ္ဆိုတာ သိသာလွပါတယ္။ အေမဟာ အလြန္ကို အားနည္းခ်ည့္နဲ႕တဲ့ပံု ေပၚေနခဲ့ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ဟာ မ်က္ရည္ေတြေတြက်ရင္း အေမကို စိုက္ၾကည့္လုိက္ပါတယ္။ ဒီအေျခအေနမ်ိဳးနဲ႕ အေမကို ေတြ႕ျမင္လုိက္ရတဲ့အတြက္ ကြ်န္ေတာ့္ႏွလံုးသား အလြန္အမင္း နာက်င္ခံစားသြားရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အေမက လက္က်န္အားနည္းနည္းေလးနဲ႕ “မငိုပါနဲ႕သားရယ္။ အေမ မနာပါဘူး”လို႕ ေျပာလိုက္ပါတယ္။

ဒါဟာ အေမရဲ႕ အဌမေျမာက္နဲ႕ ေနာက္ဆံုးမုသားစားပါပဲ။ အဌမေျမာက္ မုသားစကားေျပာျပီးေနာက္ ကြ်န္ေတာ္ရဲ႕ အခ်စ္ခင္ရဆံုး အေမဟာ သူမရဲ႕ မ်က္လံုးေတြ ထာဝရ မွိတ္သြားခဲ့ပါေတာ့တယ္။

ခရီးသည္ သံုးဦး

        တစ္ညတြင္ ေျခသလံုးအိမ္တိုင္ လူတစ္စု အနားယူဖို႕ ျပင္ဆင္ေနၾကတုန္း ေတာက္ပတဲ့ အလင္းတန္းတစ္ခု သူတို႕ေဘးပတ္လည္မွာ ေပၚေပါက္လာပါတယ္။

နတ္မင္းၾကီးတစ္ပါးရဲ႕ ေရွ႕ေမွာက္တြင္ ေရာက္ေနေၾကာင္း သူတို႕ သိရွိၾကပါတယ္။

သူတို႕အတြက္ အထူးအေရးၾကီးတဲ့ သတင္းစကားတစ္ခု ၾကားနာရဖို႕အတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ၾကီးစြာျဖင့္ သူတုိ႕ ေစာင့္ေနၾကပါတယ္။

ေနာက္ဆံုးမွာ ေျပာသံ ထြက္ေပၚလာခဲ့ပါတယ္။

“အသင္တုိ႕ တတ္နိုင္သေလာက္ ေက်ာက္စရစ္ခဲေတြ ေကာက္ယူျပီး ျမင္းကုန္းနီးအိတ္ထဲ ထည့္လိုက္ပါ။ တစ္ေန႕တာ ခရီးထြက္ျပီးလို႕ မနက္ျဖန္မွာ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေရာ၊ ဝမ္းနည္းမႈပါ ခံစားၾကရပါလိမ့္မယ္”

အဲဒီေနာက္ ေျခသလံုးအိမ္တိုင္ လူတစ္စုဟာ သူတုိ႕ရဲ႕ မေက်နပ္မႈေတြ၊ ေဒါသေတြအေၾကာင္း အခ်င္းခ်င္း စတင္ေျပာဆိုၾကပါတယ္။

သူတုိ႕ဟာ ဥစၥာစည္းစိမ္၊ က်န္းမာေရး၊ ေလာကၾကီးအတြက္ ရည္ရြယ္ခ်က္စတာေတြ ဖန္တီးေပးနုိင္မယ့္ ၾကီးက်ယ္ေကာင္းမြန္တဲ့ အမွန္တရားကိုသာ ၾကားနာရဖို႕ ေမွ်ာ္လင့္ထားခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတို႕အတြက္ လံုးဝကို အဓိပၸါယ္မရွိတဲ့ သာမန္တာဝန္တစ္ခုကိုသာ အေပးခံလိုက္ရပါတယ္။

သူတုိ႕ဟာ မေက်နပ္မႈကို ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆုိေနေပမယ့္ ဧည့္သည္နတ္မင္းၾကီးရဲ႕ ဂုဏ္သတင္း ေက်ာ္ၾကားမႈေၾကာင့္ ေက်ာက္စရစ္ အနည္းငယ္ေကာက္ယူျပီး ျမင္းကုန္းနီးအိတ္ထဲ ထည့္လိုက္ၾကပါတယ္။

တစ္ေန႕တာ သူတို႕ ခရီးထြက္ခဲ့ၾကပါတယ္။ အဲဒီညမွာ နားခိုဖို႕ ေနရာရွင္းေနစဥ္မွာပဲ သူတို႕ရဲ႕ ျမင္းကုန္းႏွီးအိတ္ဆီ ေရာက္သြားၾကပါတယ္။ ယမန္ေန႕ညက သူတို႕ စုေဆာင္းထားခဲ့တဲ့ ေက်ာက္စရစ္ခဲေတြဟာ လွပျပီး ေတာက္ပေနတဲ့ စိန္ေတြအျဖစ္ အသြင္ေျပာင္းသြားခဲ့ျပီျဖစ္ေၾကာင္း ေတြ႕ရပါတယ္။

နတ္မင္းၾကီး ေျပာဆုိခဲ့တဲ့အတုိင္း သူတို႕ဟာ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေရာ၊ ဝမ္းနည္းမႈပါ ခံစားၾကရပါတယ္။

လွပျပီး အဖိုးထုိက္တန္တဲ့ စိန္ေတြ ရရွိတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ သူတို႕ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကရတယ္။ အခြင့္အေရး ရွိစဥ္တုန္းက ေက်ာက္စရစ္ခဲေတြ ပိုျပီး မေကာက္ယူမိခဲ့တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ သူတုိ႕ ဝမ္းနည္းၾကရပါတယ္။

သင္ခန္းစာ

ခုခ်ိန္ကစျပီး ေက်ာက္စရစ္ခဲေတြကို ေကာက္ယူဖို႕ အခ်ိန္ေပးမယ္ဆုိရင္… ဆိုလိုတာကေတာ့ ေစ်းကြက္အေၾကာင္း သင္တတ္နိုင္သေလာက္ ေလ့လာျပီး ၾကိဳးၾကိဳးစားစား အသံုးခ်ၾကည့္မယ္ဆုိရင္ သင့္အနာဂတ္မွာ အဲဒီအားထုတ္ၾကိဳးစားမႈေတြဟာ ဆုလာဒ္ေတြအျဖစ္ အသြင္ေျပာင္းသြားပါလိမ့္မယ္။

စြမ္းအားထူးေသာ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ

သင့္သြားေလရာအရပ္တုိင္း ေမတၱာပြားပါ။ ပထမဦးစြာ သင့္မိသားစုအတြင္း ေမတၱာျဖန္႕ေဝပါ။ သင့္ကေလးေတြ၊ သင့္ရဲ႕ဇနီး သို႕မဟုတ္ ခင္ပြန္း၊ သင့္ အိမ္နီးနားျခင္းေတြအေပၚ ေမတၱာထားရွိပါ။ သင့္ဆီေရာက္လာတဲ့ လူတုိင္းကို ပိုေကာင္းတဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္မႈမ်ိဳးမရွိဘဲ ျပန္သြားတာမ်ိဳး မျဖစ္ပါေစနဲ႕။ ဘုရားသခင္ရဲ႕ ၾကင္နာမႈကို လက္ေတြ႕သရုပ္ျပသူျဖစ္ပါေစ။ သင့္ မ်က္ႏွာ၊ သင့္မ်က္လံုး၊ သင့္အျပံဳး၊ သင့္ရဲ႕ ေႏြးေထြးတဲ့ ႏႈတ္ဆက္မႈေတြမွာ ေမတၱာတရားေတြ ကိန္းေအာင္းေနပါေစ။

မာသာထရီဆာ

ေကာလိပ္ပါေမာကၡတစ္ဦးသည္ သူ၏ လူမႈေရးသိပၸံ ေက်ာင္းသားမ်ားကို ေဘာ္လ္တီမိုးရွိ ဆင္းရဲသားရပ္ကြက္မ်ားသို႕ သြားကာ လူငယ္(၂၀၀)၏ အေၾကာင္းကို မွတ္တမ္းတင္ေစပါသည္။ လူငယ္အသီးသီး၏ အနာဂတ္ကိုလည္း ခန္႕မွန္းအကဲျဖတ္ေရးမွတ္ရန္ မွာၾကားလိုက္ပါသည္။ လူငယ္တစ္ေယာက္ကို ေလ့လာတိုင္း ေက်ာင္းသားမ်ားက “သူ႕မွာ အခြင့္ေကာင္းမရွိ”ဟုပဲ ေရးသားပါသည္။ (၂၅)ႏွစ္ၾကာျပီးေနာက္ အျခားလူမႈေရး ပါေမာကၡတစ္ဦးက ယခင္ေလ့လာခဲ့ေသာ စာရြက္စာတမ္းမ်ားကို အမွတ္မထင္ ေတြ႕လုိက္ပါသည္။ ထိုလူငယ္မ်ား မည္သုိ႕ ျဖစ္ေနသည္ကို ေတြ႕ျမင္ရဖို႕ သူ၏တပည့္ ေက်ာင္းသားမ်ားကို လုိက္လံေလ့လာေစပါသည္။ ေရြ႕ေျပာင္းသြားေသာ၊ ေသဆံုးသြားေသာ လူငယ္(၂၀)မွလြဲ၍ က်န္ရွိေသာ လူငယ္ (၁၈၀)ကို ေလ့လာရာ (၁၇၆)ဦးမွာ သာမန္ထက္ ပိုမိုေအာင္ျမင္ျပီး ေရွ႕ေနမ်ား၊ ဆရာဝန္မ်ား၊ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္မ်ား ျဖစ္ေနသည္ကို ေတြ႕ရသည္။

ပါေမာကၡမွာ အလြန္အံ့ၾသသြားျပီး ထိုကိစၥကို ထပ္မံစံုစမ္းရန္ ဆံုးျဖတ္လိုက္ပါသည္။ ကံေကာင္းသည္မွာ လူငယ္အားလံုး ထုိေဒသတြင္ ရွိေနၾကသျဖင့္ တစ္ဦးခ်င္းႏွင့္ ေတြ႕ဆံုကာ “သင့္ေအာင္ျမင္မႈဟာ ဘာေၾကာင့္လို႕ ယူဆပါသလဲ”ဟု ေမးျမန္းခဲ့ပါသည္။ “ကြ်န္ေတာ့္မွာ ဆရာမတစ္ေယာက္ ရွိပါတယ္”ဟု လူငယ္တုိင္းက ခံစားခ်က္အျပည့္ျဖင့္ ေျပာခဲ့ပါသည္။

ဆရာမမွာ သက္ရွိထင္ရွား ရွိေနသျဖင့္ ပါေမာကၡက ရွာေဖြရာ အသက္ၾကီးျပီျဖစ္ေသာ္လည္း ဖ်က္လက္ေနဆဲရွိသည့္ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးကို ေတြ႕ရွိရပါသည္။ “ဆင္းရဲသားရပ္ကြက္မ်ားမွ ဒီကေလးေတြ ေအာင္ျမင္မႈရေအာင္ အံ့ၾသစရာေကာင္းတဲ့ ဘယ္လိုနည္းလမ္းမ်ိဳးကို အသံုးျပဳခဲ့ပါသလဲ”ဟု ပါေမာကၡက ေမးပါသည္။

ဆရာမ၏ မ်က္လံုးမ်ားမွာ ေတာက္ပလာျပီး၊ သူမ၏ ႏႈတ္ခမ္းမွာလည္း ညင္သာေသာ အျပံဳးပန္းတစ္ပြင့္ ပြင့္လန္းလာပါသည္။ “ဒီကိစၥက အလြန္ပဲ လြယ္ကူလွပါတယ္။ ကြ်န္မက ဒီကေလးေတြအေပၚ ေမတၱာထားတယ္ေလ”ဟု ဆရာမက ျပန္ေျပာျပပါသည္။

ဝန္ခံခ်က္။ ။ကြ်န္ေတာ္ တကၠသိုလ္တက္ေရာက္ေနစဥ္က စာမႈေလးကို ျပန္ေတြ႕လို႕ ေရးတင္လုိက္တာပါ။ မူရင္းအဂၤလိပ္စာကိုေတာ့ တြဲလွ်က္ မေတြ႕ရသျဖင့္ ျပန္မတင္လုိက္နိုင္သည္ကို နားလည္ေပးပါခင္ဗ်ာ။

က်ရံႈးမွာကို မေၾကာက္ပါႏွင့္

မင္း မမွတ္မိနိုင္ေပမယ့္ မင္းဟာ အၾကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ က်ရံႈးခဲ့ဖူးပါတယ္။

ပထမဆံုးအၾကိမ္ လမ္းေလွ်ာက္ဖို႕ ၾကိဳးစားစဥ္တုန္းက မင္း လဲက်ခဲ့ပါတယ္။

ပထမဆံုးအၾကိမ္ ေရကူးဖုိ႕ ၾကိဳးစားစဥ္တုန္းကလည္း ေရနစ္လုမတတ္ ျဖစ္ခဲ့ရဖူးတယ္ မဟုတ္လား။

ပထမဆံုးအၾကိမ္ ဘက္တံကိုကိုင္ျပီး ရိုက္တုန္းကလည္း ေဘ့စ္ေဘာလံုးကို ထိမွန္ေအာင္ ရိုက္နုိင္ခဲ့လို႕လား။

ေဘ့စ္ေဘာကစားရာမွာ ကြင္းကို အၾကိမ္အမ်ားဆံုး ပတ္ေျပးနုိင္ခဲ့တဲ့ နာမည္ေက်ာ္ ေဘ့စ္ေဘာဆရာၾကီးမ်ားဟာလည္း အၾကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေဘာလံုးကို ထိမွန္ေအာင္ မရိုက္နုိင္ခဲ့ၾကပါဘူး။

အာရ္၊ အိတ္ခ်္၊ ေမစီဟာ သူရဲ႕ စတိုးဆိုင္ မေအာင္ျမင္မီ ခုႏွစ္ၾကိမ္ က်ရံႈးခဲ့ဖူးပါတယ္။

အဂၤလိပ္လူမ်ိဳး ဝတၳဳေရးဆရာ ဂြ်န္ခရီးေဆးဟာ စာအုပ္ေပါင္း (၅၆၄)အုပ္ ပံုႏွိပ္မထုတ္ေဝမီက ျငင္းပယ္ခံရမႈ (၇၅၃)ၾကိမ္ ေတြ႕ၾကံဳခဲ့ရပါတယ္။

ေဘ့စ္ရုသ္ဟာ ေဘ့စ္ေဘာလံုးကို (၁၃၃၀)ၾကိမ္ လြဲေခ်ာ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူဟာ ေဘာလံုးကိုရိုက္ျပီး (၇၁၄)ၾကိမ္ ကြင္းကို ပတ္ေျပးနုိင္ခဲ့ပါတယ္။

က်ရံႈးမွာကို မေၾကာက္ပါႏွင့္။

ၾကိဳးစားမၾကည့္ဘဲ လြဲေခ်ာသြားမယ့္ အခြင့္အလမ္းေတြကိုသာ စိုးရိမ္ပူပန္ပါ။

Don't be afraid to

You've failed many times, although you may not remember.

You fell down the first time you tried to walk.

You almost drowned the first time you tried to swim, didn't you?

Did you hit the ball the first time you swung a bat?

Heavy hitters, the ones who hit the most home runs, also strike out a lot.

R.H. Macy failed seven times before his store in New York caught on.

English novelist John Creasey got 753 rejection slips before he published 564 books.

Babe Ruth struck out 1330 times, but he also hit 714 home runs.

Don't worry about failure.

Worry about the chances you miss when you don't even try.

Wall Street Journal