မိခင္တစ္ဦးရဲ႕ မုသားစကား ရွစ္ခြန္း

ဒီျဖစ္ရပ္ဟာ ကြ်န္ေတာ္ ကေလးဘဝတုန္းက စတင္ခဲ့ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ဟာ ဆင္းရဲတဲ့ မိသားစုရဲ႕ သားတစ္ဦးျဖစ္ခဲ့တယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႕မွာ အစားအစာ အလံုအေလာက္ မရွိခဲ့ပါဘူး။ အစာစားခ်ိန္ ေရာက္တိုင္း တစ္ခါတစ္ရံ အေမက သူ႕အတြက္ ေဝစုထမင္းကို ခြဲျခမ္းရင္း ကြ်န္ေတာ့္ကို ေကြ်းခဲ့ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ့္ဇလံုထဲ အေမ့ေဝစုထမင္းေတြ ေျပာင္းထည့္ေပးေနစဥ္ “သားေရ…ဒီထမင္းေလးစားလုိက္။ အေမ ဗိုက္မဆာဘူး”လို႕ ေျပာခဲ့ပါတယ္။

ဒါဟာ အေမရဲ႕ ပထမဆံုး မုသားစကားပါပဲ။

        ကြ်န္ေတာ္ ၾကီးထြားဖြံ႕ျဖိဳးေနစဥ္ ဇြဲေကာင္းတဲ့ ကြ်န္ေတာ့္အေမဟာ အိမ္နားမွာရွိတဲ့ ျမစ္တစ္စင္းထဲမွာ အားလပ္ခ်ိန္တိုင္း ငါးဖမ္းထြက္ပါတယ္။ ဖမ္းယူရရွိတဲ့ ငါးေတြကေန ကြ်န္ေတာ္ရဲ႕ ဖြံ႕ျဖိဳးၾကီးထြားမႈအတြက္လိုအပ္မယ့္ အာဟာရျပည့္ အစာအနည္းငယ္ေလာက္ေပးနုိင္ဖို႕ အေမက ေမွ်ာ္လင့္ထားခဲ့ပါတယ္။ ငါးမွ်ားျပီးတဲ့အခါ အေမဟာ ကြ်န္ေတာ္ရဲ႕ အစာစားလုိစိတ္ကို ျမွင့္တင္ေပးနုိင္မယ့္ ေကာင္းမြန္ျပီး အရသာထူးကဲလွတဲ့ ငါးစြပ္ျပဳတ္ကို ခ်က္ျပဳတ္ေပးခဲ့ပါတယ္။ ငါးစြပ္ျပဳတ္ကို ကြ်န္ေတာ္စားေနစဥ္ အေမဟာ ေဘးမွာထုိင္ရင္း ကြ်န္ေတာ္စားျပီးလို႕ အရိုးမွ်သာ က်န္ေတာ့တဲ့ ငါးေတြကို ေကာက္ဝါးေနခဲ့ပါတယ္။ ဒါကိုျမင္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ အလြန္အမင္း ခံစားသြားခဲ့ရပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ တူျဖင့္ ငါးတစ္ေကာင္ကိုခပ္ယူရင္း အေမ့ဆီ ကမ္းေပးလုိက္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အေမဟာ ခ်က္ခ်င္းျငင္းဆိုရင္း ေျပာလာပါတယ္။ “အဲဒီငါးကို သားပဲစားလုိက္ပါ။ တကယ္ေတာ့ အေမ ငါးဟင္းမၾကိဳက္ဘူး”တဲ့။

ဒါဟာ အေမရဲ႕ ဒုတိယေျမာက္ မုသားစကားပါပဲ။

        အထက္တန္းေက်ာင္းသားဘဝမွာ ကြ်န္ေတာ္ရဲ႕ ေလ့လာမႈအသံုးစရိတ္ေတြကို ျဖည့္ဆည္းေပးနုိင္ဖို႕အတြက္ အေမဟာ စီးပြားေရး ကုမၸဏီတစ္ခုဆီသြားရင္း အသံုးျပဳျပီးသား မီးျခစ္ဘူးအခ်ိဳ႕ကိုယူကာ ျပန္ျပီး ျပဳျပင္တြဲစပ္ေပးရပါတယ္။ ဒီအလုပ္က ကြ်န္ေတာ္တို႕ရဲ႕ လုိအပ္ခ်က္ေတြကို ျဖည့္ဆည္းေပးနုိင္ဖို႕အတြက္ ေငြအနည္းငယ္ ရေစခဲ့ပါတယ္။ ေဆာင္းရာသီ ေရာက္တဲ့အခါ ကြ်န္ေတာ္ အိပ္ေနရာမွနိုးေတာ့ အေမ့ဆီၾကည့္လုိက္ရာ မအိပ္ေသးဘဲ ဖေယာင္းတုိင္အလင္းေရာင္ေလးနဲ႕ မီးျခစ္ဘူးေတြကို ဇြဲရွိရွိ တြဲစပ္ေနတဲ့ အေမ့ကို ေတြ႕ျမင္လုိက္ပါတယ္။ “အေမ… အိပ္ေတာ့ေလဗ်ာ။ ညည့္နက္ေနျပီပဲ။ မနက္ျဖန္ အေမ အလုပ္သြားရဦးမွာေလ”လို႕ ကြ်န္ေတာ္က ေျပာလုိက္ပါတယ္။ အေမက ျပံဳးရင္း ေျပာလာပါတယ္။ “သားေရ… အိပ္ေတာ့ေနာ္။ အေမ မေမာေသးပါဘူး”တဲ့။

ဒါဟာ အေမရဲ႕ တတိယေျမာက္ မုသားစကားပါပဲ။

        အတန္းတင္စာေမးပြဲၾကီး ေရာက္လာတဲ့အခ်ိန္မွာ အေမဟာ အလုပ္မွခြင့္ယူရင္း ကြ်န္ေတာ္နဲ႕အတူ အေဖာ္လုိက္ေပးခဲ့ပါတယ္။ ဇြဲေကာင္းလွတဲ့ ကြ်န္ေတာ့္အေမဟာ ျခစ္ျခစ္ေတာက္ပူေနတဲ့ ေနပူၾကီးထဲကေန ကြ်န္ေတာ့္ကို ေစာင့္ေပးေနခဲ့ပါတယ္။ အတန္းတင္စာေမးပြဲ ျပီးဆံုးေၾကာင္း အခ်က္ေပးေခါင္းေလာင္းသံ ေပၚလာတဲ့အခါ အေမဟာ ခ်က္ခ်င္းပင္ ကြ်န္ေတာ့္ကိုဆီးၾကိဳရင္း အေမယူလာတဲ့ ပုလင္းထဲကေန လက္ဖက္ရည္တစ္ခြက္ငွဲ႕ရင္း ကမ္းေပးလာပါတယ္။ တစ္ကိုယ္လံုး ေခြ်းေတြ စိုရႊဲေနတဲ့ အေမကိုေတြ႕ေတာ့ လက္ဖက္ရည္ခြက္ကို ခ်က္ခ်င္းျပန္ေပးရင္း အေမလည္းေသာက္ဖို႕ ေျပာလုိက္ပါတယ္။ အေမက “သားပဲ ေသာက္လုိက္ပါ။ အေမ ေရမဆာပါဘူး”လို႕ ေျပာပါတယ္။

ဒါဟာ အေမရဲ႕ စတုတၳေျမာက္ မုသားစကားပါပဲ။

        ေနမေကာင္းျဖစ္လို႕ ကြ်န္ေတာ့္အေဖ ဆံုးပါးသြားခ်ိန္မွာ သနားစရာေကာင္းလွတဲ့ အေမဟာ တစ္ဦးတည္းေသာမိဘအျဖစ္ က်ရာအခန္းက႑ကို ထမ္းေဆာင္ခဲ့ရပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႕ရဲ႕ လုိအပ္ခ်က္ေတြကို အေမတစ္ဦးတည္း ျဖည့္ဆည္းေပးခဲ့ရပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႕ရဲ႕ မိသားစုဘဝဟာ ပိုျပီးေတာ့ ခက္ခဲလာခဲ့ပါတယ္။ ဒုကၡေဝဒနာ မခံစားရတဲ့ ေန႕ဆိုတာ မရွိသေလာက္ပါပဲ။ ကြ်န္ေတာ္တို႕ရဲ႕ မိသားစုဘဝ ပိုျပီးေတာ့ ဆုိးရြားလာခ်ိန္မွာ အိမ္အနီးမွာပဲေနတဲ့ ၾကင္နာတတ္တဲ့ ဦးေလးက မၾကာခဏဆိုသလို ကြ်န္ေတာ္တို႕ကို ေထာက္ပံ့ကူညီခဲ့ပါတယ္။ အိမ္နီးခ်င္းမ်ားကေတာ့ အေမကို ေနာက္အိမ္ေထာင္ျပဳဖို႕ မၾကာခဏ တုိက္တြန္းနားခ်ၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေခါင္းမာလွတဲ့ အေမက သူတို႕ရဲ႕အၾကံကို လက္မခံဘဲ “ကြ်န္မ အိမ္ေထာင္သစ္ထူဖို႕ မလိုအပ္ပါဘူးရွင္”လို႕ ေျပာခဲ့ပါတယ္။

ဒါဟာ အေမရဲ႕ ပဥၥမေျမာက္ မုသားစကားပါပဲ။

        ကြ်န္ေတာ္ ေက်ာင္းျပီးလို႕ အလုပ္တစ္ခုရျပီးေနာက္ အသက္ၾကီးေနျပီျဖစ္တဲ့ ကြ်န္ေတာ့္အေမ အနားယူဖို႕ အခ်ိန္က်လာခဲ့ပါျပီ။ ဒါေပမယ့္ အေမက အနားမယူခ်င္ဘဲ သူမရဲ႕ စားဝတ္ေနေရးအတြက္ နံနက္တုိင္း ေစ်းသို႕သြားကာ ဟင္းသီးဟင္းရြက္အခ်ိဳ႕ကို ေရာင္းခ်ခဲ့ရပါတယ္။ အျခားျမိဳ႕တစ္ျမိဳ႕မွာ အလုပ္လုပ္ေနရတဲ့ ကြ်န္ေတာ္က အေမရဲ႕ စားဝတ္ေနေရးကို ျဖည့္ဆည္းကူညီသည့္အေနျဖင့္ မၾကာခဏဆိုသလို ေငြအနည္းငယ္ ပို႕ေပးလုိက္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အေမက အဲဒီေငြေတြကို လက္မခံခဲ့ပါဘူး။ တစ္ခါတစ္ရံ ေငြေတြကို ကြ်န္ေတာ့္ဆီပဲ ျပန္လႊဲပို႕လုိက္ပါတယ္။ “အေမ့မွာ ေငြအလံုအေလာက္ ရွိပါတယ္”လို႕ အေမက ေျပာခဲ့ပါတယ္။

ဒါဟာ အေမရဲ႕ ဆဌမေျမာက္ မုသားစကားပါပဲ။

        ကြ်န္ေတာ္ ဘြဲ႕တစ္ခုရျပီးေနာက္ မဟာဘြဲ႕အတြက္ ဆက္လက္သင္ယူခဲ့ရပါတယ္။ ပညာသင္ေထာက္ပံ့ေၾကး အစီအစဥ္အရ ကုမၸဏီတစ္ခုမွ ေထာက္ပံ့ကူညီေပးခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ အဲဒီကုမၸဏီမွာပဲ အလုပ္ဝင္ခဲ့ပါတယ္။ လစာေကာင္းေကာင္း ရတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္ဟာ ပင္လယ္ေကြ႕ေဒသမွာ အေမကိုေခၚရင္း ဘဝကို ျဖတ္သန္းကုန္ဆံုးေစဖို႕ ရည္ရြယ္ထားခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ အေမက သားျဖစ္သူကို အေႏွာင့္အယွက္ ေပးခ်င္ပံု မရခဲ့ပါဘူး။ “အဲဒီေနရာမ်ိဳးမွာ အေမ မေနတတ္ပါဘူး”လို႕ပဲ အေမက ေျပာခဲ့ပါတယ္။

ဒါဟာ အေမရဲ႕ သတၱမေျမာက္ မုသားစကားပါပဲ။

အိုမင္းလာတဲ့အခ်ိန္မွာ အေမဟာ အစာအိမ္ကင္ဆာေဝဒနာ ခံစားရျပီးေနာက္ ေဆးရံုတင္လိုက္ရပါတယ္။ သမုဒၵရာျခားျပီး မုိင္ေပါင္းမ်ားစြာ အေဝးမွာေနထိုင္ေနရတဲ့ ကြ်န္ေတာ္ဟာ အခ်စ္ရဆံုး အေမ့ဆီကို ျပန္လာခဲ့ပါတယ္။ ခြဲစိတ္ခံရျပီးေနာက္ အားနည္းေနတဲ့ အေမဟာ အိပ္ရာေပၚမွာ လဲေလ်ာင္းေနခဲ့ပါတယ္။ အလြန္ အသက္ၾကီးလာပံုရတဲ့ အေမဟာ ေလးေလးနက္နက္ေတြးေတာရင္း ကြ်န္ေတာ့္ကို စိုက္ၾကည့္ေနခဲ့ပါတယ္။ ေရာဂါေဝဒနာေၾကာင့္ အေမရဲ႕ခႏၶာကိုယ္ အားနည္းေနတယ္ဆိုတာ သိသာလွပါတယ္။ အေမဟာ အလြန္ကို အားနည္းခ်ည့္နဲ႕တဲ့ပံု ေပၚေနခဲ့ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ဟာ မ်က္ရည္ေတြေတြက်ရင္း အေမကို စိုက္ၾကည့္လုိက္ပါတယ္။ ဒီအေျခအေနမ်ိဳးနဲ႕ အေမကို ေတြ႕ျမင္လုိက္ရတဲ့အတြက္ ကြ်န္ေတာ့္ႏွလံုးသား အလြန္အမင္း နာက်င္ခံစားသြားရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အေမက လက္က်န္အားနည္းနည္းေလးနဲ႕ “မငိုပါနဲ႕သားရယ္။ အေမ မနာပါဘူး”လို႕ ေျပာလိုက္ပါတယ္။

ဒါဟာ အေမရဲ႕ အဌမေျမာက္နဲ႕ ေနာက္ဆံုးမုသားစားပါပဲ။ အဌမေျမာက္ မုသားစကားေျပာျပီးေနာက္ ကြ်န္ေတာ္ရဲ႕ အခ်စ္ခင္ရဆံုး အေမဟာ သူမရဲ႕ မ်က္လံုးေတြ ထာဝရ မွိတ္သြားခဲ့ပါေတာ့တယ္။