ႏွလံုးသားထဲက ခ်စ္ေမတၱာ

(Global English Magazine, 2013 November)

စာသင္ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းရဲ႕ အခန္းတစ္ခန္းထဲမွာ ကေလးေပါင္းမ်ားစြာ ရွိေနၾကပါတယ္။ ကေလးတစ္ေယာက္က “ဆရာမ… ခ်စ္ေမတၱာဆိုတာ ဘာလဲ”လုိ႕ ေမးလာပါတယ္။

ဆရာမက ေလးနက္တဲ့ ဒီေမးခြန္းရဲ႕ အေျဖကို ေပးဖို႕ထုိက္တန္တဲ့ တစ္စံုတစ္ခုကို စဥ္းစားလုိက္မိပါတယ္။ အားလပ္ခ်ိန္ ေရာက္ျပီး ျဖစ္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ကေလးေတြကို ေက်ာင္းေရွ႕ ဥယ်ာဥ္ထဲသြားကာ ေမတၱာစိတ္ျဖစ္ေပၚလာေအာင္ နုိးဆြေပးနိုင္တဲ့ တစ္စံုတစ္ခု ယူေဆာင္လာခဲ့ဖို႕ ေစခုိင္းလိုက္ပါတယ္။

ကေလးေတြဟာ (ဆရာမေျပာတဲ့အတုိင္း တစ္ခုခု ယူေဆာင္နုိင္ဖုိ႕ စာသင္ခန္းထဲက) ေျပးထြက္သြားၾကပါတယ္။ ကေလးေတြ ျပန္ေရာက္လာတဲ့အခါ ဆရာမက “တပည့္တုိ႕ ယူေဆာင္လာတဲ့ အရာေတြကို တစ္ဦးခ်င္း ျပသပါ”လို႕ ေျပာလုိက္ပါတယ္။

ပထမေျမာက္ ေက်ာင္းသားက “ကြ်န္ေတာ္က ဒီပန္းပြင့္ေလး ယူေဆာင္လာတယ္။ လွတယ္မဟုတ္လား”လို႕ ေျပာဆုိလုိက္တယ္။

ဒုတိယေျမာက္ေက်ာင္းသားက “ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ ဒီလိပ္ျပာေလး ယူေဆာင္လာတယ္။ လိပ္ျပာေတာင္ပံေလးရဲ႕ အေရာင္အဆင္းကို ၾကည့္လုိက္ပါ။ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ စုေဆာင္းပစၥည္းစာရင္းထဲမွာ ဒီလိပ္ျပာေလးကိုလည္း ထည့္ထားရမယ္”လို႕ ေျပာလုိက္ပါတယ္။

တတိယေျမာက္ ေက်ာင္းသားက “ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ အသိုက္က ျပဳတ္က်လာတဲ့ ခိုေလးကို ယူေဆာင္လာတယ္။ သူငယ္ခ်င္းတုိ႕ေရ… ခုိေလးက ခ်စ္စရာ ေကာင္းတယ္မဟုတ္လား”လို႕ ေျပာဆုိလုိက္ပါတယ္။

ဒီလိုနဲ႕ ေက်ာင္းသားတစ္ဦးစီဟာ ပန္းျခံထဲက သူတုိ႕ ယူေဆာင္လာတဲ့ ပစၥည္းေတြကို စားပြဲေပၚ တင္ျပၾကပါတယ္။

အားလံုး တင္ျပျပီးတဲ့အခ်ိန္မွာ ေက်ာင္းသူေလးတစ္ေယာက္ဟာ ဘာမွ ယူေဆာင္မလာဘဲ တစ္ခ်ိန္လံုး တိတ္ဆိတ္ေနခဲ့တာကို ဆရာမက သတိျပဳမိလုိက္ပါတယ္။ ေက်ာင္းသူေလးဟာ ဘာမွ ယူေဆာင္မလာခဲ့ရတဲ့အတြက္ ရွက္ရြံ႕သလို ျဖစ္ေနရပါတယ္။ ဆရာမက သူမဘက္လွည့္ျပီး “ကဲ… သမီးကေရာ ဘယ္လုိလဲ။ တစ္ခုခု ယူမလာဘူးလား”လုိ႕ ေမးလုိက္ပါတယ္။

ေက်ာင္းသူေလးက ရွက္ရြံ႕စြာနဲ႕ ေျဖလိုက္ပါတယ္။

“သမီးကို ခြင့္လြတ္ပါ ဆရာမရယ္။ သမီး ပန္းပြင့္ေလးတစ္ပြင့္ကို ေတြ႕ျမင္ေတာ့ ပန္းရနံ႕ကို ခံစားလုိက္ရတယ္။ အဲဒီပန္းပြင့္ေလးကို ဆြတ္ခူးဖို႕ ေတြးလိုက္မိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ပန္းရနံ႔ေတြ ၾကာရွည္သင္းပ်ံ႕တာကိုပဲ လိုခ်င္တဲ့အတြက္ မခူးဘဲ ထားခဲ့တယ္။ သမီး ႏူးညံ့လွပျပီး အေရာင္အေသြးစံုတဲ့ လိပ္ျပာေလးတစ္ေကာင္ကိုလည္း ေတြ႕ျမင္ခဲ့တယ္။ လိပ္ျပာေလးဟာ အလြန္ေပ်ာ္ရႊင္ေနတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ သူ႕ကို ဖမ္းဆုပ္ထားရဲေလာက္ေအာင္ သမီးမွာ သတၱိမရွိပါဘူး။ သမီး သစ္ရြက္ေတြၾကားမွာ က်ေနတဲ့ ခုိေလးတစ္ေကာင္ကိုလည္း ေတြ႕ျမင္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သစ္ပင္ေပၚ တက္လိုက္တဲ့အခါ ဝမ္းနည္းေနတဲ့ ငွက္မိခင္ကိုေတြ႕ေတာ့ အသိုက္ထဲပဲ ျပန္ထားခဲ့တယ္။  ဒါေၾကာင့္ ဆရာမေရ… သမီး ပန္းရနံ႕ရယ္၊ လိပ္ျပာေလးရဲ႕ လြတ္လပ္မႈရယ္၊ ငွက္မိခင္ရဲ႕ မ်က္လံုးထဲမွာ ေတြ႕ျမင္ရတဲ့ ေက်းဇူးတရားရယ္ ဒါေတြကိုပဲ ယူေဆာင္လာခဲ့ပါတယ္။ ဆရာမကို သမီး ယူေဆာင္လာခဲ့တဲ့အရာေတြ ဘယ္လုိ ျပရမလဲ မသိဘူး”

ဆရာမက အဲဒီေက်ာင္းသူေလးကို ခ်ီးက်ဴးစကား ေျပာဆိုလုိက္ျပီးေနာက္ အဆင့္တစ္ ေပးလိုက္ပါတယ္။ အဲဒီေက်ာင္းသူေလးဟာ “ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ ႏွလံုးသားထဲမွာ ေမတၱာထားနုိင္တယ္”ဆုိတဲ့ သေဘာတရားကို နားလည္သေဘာေပါက္ခဲ့တဲ့ တစ္ဦးတည္းေသာသူျဖစ္တယ္လုိ႕ ဆရာမက စဥ္းစားမိခဲ့လုိ႕ပါပဲ။  

အခ်စ္ဆုိတာ ရယူဖုိ႕၊ ဆြဲနုတ္ဖို႕၊ အက်ပ္ကိုင္ဖုိ႕၊ အနုိင္ရဖုိ႕၊ ဆံုးရံႈးဖို႕ မဟုတ္ဘူး။
အခ်စ္ဆုိတာ ႏွလံုးသားထဲမွာ သယ္ေဆာင္ထားတဲ့ သတိရျခင္း၊ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းပဲျဖစ္တယ္။
 ခ်စ္တတ္ျခင္းဆုိတာ လြတ္လပ္ျခင္းနဲ႕ လြတ္လပ္စြာ ေနခြင့္ျပဳလုိက္ျခင္းပါပဲ။

ေနလင္းေအာင္

www.naylinaung1.blogspot.com

Ref; We Can Only Bring Love In the Heart by Unknown Author

လြယ္လြယ္ေျပာၾကား အဂၤလိပ္စကား

Easy English Speaking for Beginners

ေနလင္းေအာင္

1.Who are you?

ခင္ဗ်ားနာမည္ ဘယ္သူလဲ။

A. What’s your name?

B. My name is Tun Tun. What’s yours?

က။ ခင္ဗ်ားနာမည္ ဘယ္သူလဲ။

ခ။ ကြ်န္ေတာ့္နာမည္ ထြန္းထြန္းပါ။ ခင္ဗ်ားနာမည္ေရာ..။

A. Mine is Kyaw Kyaw.
B. Where do you live?

က။ ကြ်န္ေတာ့္နာမည္ ေက်ာ္ေက်ာ္ပါ။

ခ။ ခင္ဗ်ား ဘယ္မွာေနလဲ။

A. I live in Yangon, and you?
B. I live in Mandalay.

က။ ကြ်န္ေတာ္ ရန္ကုန္မွာ ေနပါတယ္။ ခင္ဗ်ားေရာ ဘယ္မွာေနလဲ။

ခ။ ကြ်န္ေတာ္ မႏၱေလးမွာ ေနပါတယ္။

A. It’s nice to meet you.
B. It’s nice to meet you too.

က။ ခင္ဗ်ားနဲ႕ေတြ႕ဆံုရတာ ဝမ္းသာပါတယ္။

ခ။ ကြ်န္ေတာ္လည္း ခင္ဗ်ားနဲ႕ေတြ႕ရတာ ဝမ္းသာပါတယ္။

2. Going to the park

ပန္းျခံသို႕ သြားျခင္း

A. Where are you going?
B. I am going to the park.

က။ ခင္ဗ်ား ဘယ္သြားမလို႕လဲ။

ခ။ ကြ်န္ေတာ္ ပန္းျခံထဲ သြားမလုိ႕။

A. What will you do there?
B. I will play football.

က။ ပန္းျခံထဲမွာ ခင္ဗ်ား ဘာလုပ္မွာလဲ။

ခ။ ကြ်န္ေတာ္ ေဘာလံုးကန္မယ္။

A. Who will you play with?
B. My friends.

က။ ဘယ္သူေတြနဲ႕ ကစားမွာလဲ။

ခ။ ကြ်န္ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ေလ။

A. May I play too?

B. Yes, you may.

က။ ကြ်န္ေတာ္ေရာ အတူကစားလို႕ ရမလား။

ခ။ ဟုတ္ကဲ့ …ကစားလို႕ ရပါတယ္။

3. School time

ေက်ာင္းခ်ိန္

A. What time do you go to school?
B. I go at 7am.

က။ ခင္ဗ်ား ဘယ္အခ်ိန္ ေက်ာင္းသြားလဲ။

ခ။ ကြ်န္ေတာ္ နံနက္ (၇)နာရီ ေက်ာင္းသြားပါတယ္။

A. How do you get to school?
B. I get to school by bus.

က။ ခင္ဗ်ား ေက်ာင္းကို ဘာနဲ႕ သြားလဲ။

ခ။ ကြ်န္ေတာ္ ဘက္စ္ကားနဲ႕ သြားပါတယ္။

A. What grade are you in?
B. The 6th grade.

က။ ခင္ဗ်ား ဘယ္အတန္းမွာ တက္ေနတာလဲ။

ခ။ ကြ်န္ေတာ္ ငါးတန္းမွာ တက္ေနတာပါ။

 A. Do you have fun at school?
B. Yes, I do.

က။ ခင္ဗ်ား ေက်ာင္းမွာ ေပ်ာ္လား။

ခ။ ဟုတ္ကဲ့။ ကြ်န္ေတာ္ ေပ်ာ္ပါတယ္။

4. Homework

အိမ္စာ

A. What are you doing?
B. I’m doing my homework.

က။ ခင္ဗ်ား ဘာလုပ္ေနတာလဲ။

ခ။ ကြ်န္ေတာ္ အိမ္စာ လုပ္ေနတာပါ။

A. Which class is it for?
B. It’s for Math class.

က။ ဘယ္ ဘာသာအတြက္လဲ။

ခ။ သခၤ်ာအတြက္ပါ။

A. Is it hard?
B. No, it’s not.

က။ သခၤ်ာဘာသာက ခက္လား။

ခ။ ဟင့္အင္..မခက္ဘူးဗ်။

A. Will you help me with mine?
B. Yes, I will.

က။ ကြ်န္ေတာ့္ အိမ္စာေတြေရာ ကူညီေပးနုိင္မလား။

ခ။ ဟုတ္ကဲ့… ကြ်န္ေတာ္ ကူညီေပးပါမယ္။

5. My birthday

ေမြးေန႕

A. When is your birthday?
B. My birthday is on August the 14th.

က။ ခင္ဗ်ား ေမြးေန႕က ဘယ္ေတာ့လဲ။

ခ။ ကြ်န္ေတာ့္ေမြးေန႕က ၾသဂုတ္လ (၁၄)ရက္ေန႕ပါ။

A. Mine is on May the 3rd.
B. Do you have a party on that day?

က။ ကြ်န္ေတာ့္ ေမြးေန႕ကေတာ့ ေမလ (၃)ရက္ေန႕ပါ။

ခ။ ခင္ဗ်ား ေမြးေန႕မွာ ဧည့္ခံပြဲ က်င္းပမွာလား။

A. Yes, I do. Do you?
B. Yes, we have lots of fun.

က။ ဟုတ္ကဲ့ ကြ်န္ေတာ္ က်င္းပမွာပါ။ ဒါနဲ႕ ခင္ဗ်ားေရာ…။

ခ။ ဟုတ္ကဲ့… ကြ်န္ေတာ္တို႕ ေပ်ာ္ရႊင္စရာမ်ိဳးစံု ျပဳလုပ္ၾကမွာေလ။

A. What do you do?
B. We play games and eat cake.

က။ ခင္ဗ်ားတို႕ ဘာေတြ လုပ္မွာလဲဗ်။

ခ။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ ကစားနည္းမ်ိဳးစံုကစားျပီး၊ ကိတ္မုန္႕ စားၾကမွာေလ။

ေနလင္းေအာင္

www.naylinaung1.blogspot.com

သံေယာဇဥ္ တိုးပြားေအာင္ ျပဳလုပ္ျခင္း

ကြ်န္ေတာ္ ကေလးဘဝတုန္းက အေမဟာ မၾကာခဏဆိုသလို ညစာအတြက္ တစ္ခုခု ျပဳလုပ္ေပးေလ ့ရွိခဲ့ပါတယ္။ အေမ အလုပ္ခြင္မွာ တစ္ေနကုန္ ပင္ပင္ပန္းပန္း အလုပ္လုပ္ခဲ့ရျပီးေနာက္ ကြ်န္ေတာ္တုိ႕အတြက္ ညစာျပဳလုပ္ေပးခဲ့တဲ့ ညတစ္ညကိုေတာ့ အထူးမွတ္မိေနပါေသးတယ္။  အဲဒီညတုန္းက အေမဟာ ကြ်န္ေတာ့္အေဖရဲ႕ ေရွ႕မွာ ၾကက္ဥပန္းကန္ရယ္၊ အစာသြပ္ အသားေခ်ာင္းရယ္၊ အလြန္တူးေနတဲ့ ဘီစကြတ္မုန္႕ေတြကို ခ်လိုက္ပါတယ္။ ဒါကို တစ္ေယာက္ေယာက္မ်ား သတိထားမိသလားလုိ႕ ကြ်န္ေတာ္ ေစာင့္ၾကည့္ေနခဲ့မိတာ သတိရပါေသးတယ္။ ဒါေပမဲ့ အေဖဟာ သူ႔ရဲ႕ ဘီစကြတ္မုန္႕ကို လွမ္းယူကာ အေမ့ကို ျပံဳးျပီးေနာက္ ကြ်န္ေတာ့္ကို ေက်ာင္းမွာ အဆင္ေျပရဲ႕လားလို႕ ေမးလုိက္ပါတယ္။ အဲဒီညက အေဖကို ကြ်န္ေတာ္ ဘာျပန္ေျပာခဲ့သလဲဆုိတာ မမွတ္မိေတာ့ေပမဲ့ ဘီစကြတ္ေတြအေပၚ ေထာပတ္နဲ႕ ဂ်ယ္လီေတြသုတ္လိမ္းျပီး တစ္ကိုက္ခ်င္း ကိုက္ စားေနတဲ့ အေဖကို ေစာင့္ၾကည့္ေနခဲ့မိတာကိုေတာ့ အေသအခ်ာ မွတ္မိပါေသးတယ္။

အဲဒီေန႕ညက ကြ်န္ေတာ္ စားပြဲမွ ထလိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာပဲ ဘီစကြတ္ေတြ ကြ်မ္းသြားခဲ့တဲ့အတြက္ အေမက အေဖ့ကို ေတာင္းပန္စကားဆုိလုိက္တာ ၾကားလိုက္မိပါတယ္။ ျပီးေတာ့ အေဖေျပာလိုက္တဲ့ “ရွင္မရယ္ ဘီစကြတ္တူးတူးေလးေတြ ကိုယ္ ႏွစ္သက္ပါတယ္”ဆိုတဲ့ စကားကိုေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့နုိင္ခဲ့ပါဘူး။ အဲဒီေန႕ည ေနာက္ပိုင္းမွာ ကြ်န္ေတာ္ဟာ အေဖ့ဆီသြားကာ ႏႈတ္ဆက္အနမ္းေပးျပီးေနာက္ ခ်ိဳးတူးေနတဲ့ ဘီစကြတ္မုန္႕ေတြကို တကယ္ၾကိဳက္တာလားလို႕ ေမးခဲ့ပါတယ္။ အေဖက ကြ်န္ေတာ့္ကို သိုင္းဖက္ျပီး ေျပာလိုက္ပါတယ္။ “ဒီေန႕ သားအေမဟာ အလုပ္ခြင္မွာ အလြန္အလုပ္လုပ္ခဲ့ရလို႕ ပင္ပန္းေနျပီပဲ။ ျပီးေတာ့ ဘီစကြတ္မုန္႕ေလး နည္းနည္းေလာက္ တူးသြားတာနဲ႕ မည္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ကိုမွ ထိခိုက္နာက်င္မႈ မျဖစ္ေစသင့္ပါဘူး”တဲ့။

သင္ခန္းစာ။ ။ဘဝဆိုတာ မျပည့္စံုတဲ့အရာေတြ၊ မျပည့္စံုတဲ့လူေတြနဲ႕ ျပည့္ေနပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္လည္း တစ္ခုေလာက္မွာပင္ အေကာင္းဆံုး မျဖစ္ေသးပါ။ ျပီးေတာ့ အျခားလူေတြလိုပဲ ေမြးေန႕ေတြ၊ ႏွစ္ပတ္လည္ေန႕ေတြကိုလည္း ေမ့ေနခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ႏွစ္မ်ားစြာအၾကာမွာ ကြ်န္ေတာ္ သိရွိခဲ့တာကေတာ့ အခ်င္းခ်င္း တစ္ဦးရဲ႕ အားနည္းခ်က္ကို တစ္ဦးက လက္ခံနိုင္ဖုိ႕ သင္ယူျခင္းပါပဲ။ ျပီးေတာ့ ေကာင္းမြန္ျပည့္စံုတဲ့ သံေယာဇဥ္ေႏွာင္ၾကိဳး တုိးပြားလာေအာင္ ဖမ္းတီးေပးနိုင္တဲ့ အေရးအၾကီးဆံုး ေသာ့ခ်က္ေတြထဲက တစ္ခုကေတာ့ တစ္ဦးရဲ႕ ကြဲျပားျခားနားခ်က္ကို တစ္ဦးက ခ်ီးက်ဴးဂုဏ္ျပဳ ေပးလုိက္ျခင္းပါပဲ။

ေနလင္းေအာင္

Ref: Making Relations Special by Unknown Author

www.naylinaung1.blogspot.com

ေက်းဇူးတင္ျခင္း

လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္အနည္းငယ္က စကၤာပူနုိင္ငံတြင္ လက္ထပ္မဂၤလာပြဲျပီးေနာက္ သတုိ႕သမီးရဲ႕ ဖခင္က သမက္ျဖစ္သူကို ေခၚကာ အိမ္ေထာင္သည္ဘဝ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္နဲ႕ အသက္ထက္ဆံုး ေပါင္းသင္းေနထုိင္နုိင္ေစဖုိ႕ အၾကံေပးစကား အနည္းငယ္ကို ေျပာဆိုလုိက္ပါတယ္။ “မင္း ငါ့သမီးကို သိပ္ ခ်စ္မယ္ ထင္တယ္”လို႕ သူက လူငယ္ေလးကို ေျပာဆုိလုိက္ပါတယ္။

“အို အေသအခ်ာပဲေပါ့”လို႕ လူငယ္ေလးက သက္ျပင္းခ်ရင္း ေျပာဆိုလိုက္ပါတယ္။

“ျပီးေတာ့ ငါ့သမီးဟာ ဒီကမၻာမွာ အံ့ၾသစရာအေကာင္းဆံုးလူပဲ ျဖစ္လိမ့္မယ္လို႕ ေတြးထင္ထားတယ္ မဟုတ္လား”လို႕ အဘိုးၾကီးက ဆက္လက္ေျပာဆိုျပန္တယ္။

“သူမက အရာအားလံုးေတာ့ မျပည့္စံုပါဘူး”လို႕ လူငယ္ေလးက ျပန္ေျပာပါတယ္။

“ဒါေၾကာင့္လည္း မင္း လက္ထပ္ခဲ့တာကိုး”လုိ႕ အဘုိးၾကီးက ေျပာလုိက္ပါတယ္။ “ဒါေပမယ့္ နွစ္အနည္းငယ္အၾကာမွာ ငါ့သမီးမွာ အားနည္းခ်က္ေတြ ေတြ႕လာလိမ့္မယ္။ သမီးရဲ႕ အားနည္းခ်က္ေတြ စတင္ေတြ႕ရွိလာတဲ့အခါ ဒါေလးကိုေတာ့ သတိရေစခ်င္ပါတယ္။ သမီးမွာ ဒီအားနည္းခ်က္မ်ိဳး အစကတည္းက မရွိခဲ့ဘူးဆုိရင္ မင္းထက္ အမ်ားၾကီးပိုသာတဲ့ လူတစ္ဦးနဲ႕ လက္ထပ္ခဲ့မွာေပါ့”

ဒါေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္တို႕လည္း အိမ္ေထာင္ဖက္ရဲ႕ အားနည္းခ်က္ေတြကို အျမဲတမ္း ေက်းဇူးတင္သင့္ပါတယ္။  အေၾကာင္းကေတာ့ အစကတည္းက သူတုိ႕မွာ ဒီအားနည္းခ်က္မ်ိဳး မရွိဘူးဆိုရင္ ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ထက္ အမ်ားၾကီးပိုသာတဲ့ တစ္ဦးဦးနဲ႕ လက္ထပ္ခဲ့မွာေပါ့။

-----------------------------------------------------------------------------------

လူေတြဟာ အမ်ားအားျဖင့္ သမီးရည္းစားဘဝမွာ တစ္ဦးရဲ႕ အားနည္းခ်က္ကို တစ္ဦးက အျပစ္မျမင္ဘဲ နားလည္မႈရွိရွိ ခ်စ္ခင္တတ္ၾကပါတယ္။ လက္ထပ္ျပီးလို႕ ႏွစ္အတန္ၾကာတဲ့အခါ တစ္ဦးအေပၚတစ္ဦး စိတ္ဝင္စားမႈ ေလ်ာ့နည္းလာတတ္တယ္။ ဒီအေျခအေနမ်ိဳးမွာ တစ္ဦးရဲ႕ အားနည္းခ်က္ကို တစ္ဦးက ေတြ႕ျမင္လာမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ပိုဆုိးသြားေစတတ္ပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ အားနည္းခ်က္ဆုိတာ လက္မထပ္ခင္ကတည္းက ရွိေနျပီးသားပါ။ ဒီအားနည္းခ်က္သာ မရွိဘူးဆိုရင္ သင့္ထက္ပုိသာတဲ့ လူတစ္ဦးဦးနဲ႕ လက္ထပ္ခဲ့မွာေပါ့။

ကိုယ့္ဘဝ လက္တြဲေဖာ္ရဲ႕ အားနည္းခ်က္ကို အျပစ္မျမင္ဘဲ စာနာမႈ၊ နားလည္ဂရုစိုက္မႈ၊ ႏွစ္သိ္မ့္ေပးမႈတို႕ျဖင့္ ဆက္လက္ျပီး ခ်စ္ျမတ္နုိးသင့္ပါတယ္။ ဒီအားနည္းခ်က္ေၾကာင့္ တစ္ဦးကိုတစ္ဦး ဂရုစိုက္ေပးမယ္ဆုိရင္ ေမတၱာေႏွာင္ၾကိဳး ပိုးတိုးခုိင္ျမဲေစပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ အိမ္ေထာင္သည္ဘဝ အသက္ထက္ဆံုး ေပါင္းသင္းေနထုိင္နုိင္ဖို႕အတြက္ ဘဝလက္တြဲေဖာ္ရဲ႕ အရွိကုိ အရွိအတုိင္း နားလည္လက္ခံျပီး ႏွစ္သိမ့္ၾကင္နာေပးတတ္ဖို႕ လိုအပ္ပါတယ္။

ေနလင္းေအာင္

Gratitude by AJANN BRAHM

www.naylinaung1.blogspot.com

အင္ဂ်င္နီယာတစ္ဦးရဲ႕ ခ်စ္ပံုျပင္

**********************

(၁) ကြ်န္ေတာ္ ဆယ့္ႏွစ္ႏွစ္

     သူမ ဆယ့္ႏွစ္ႏွစ္

    (ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ႏွစ္ဦး ခ်စ္ၾကိဳက္ခဲ့)

(၂) ကြ်န္ေတာ္ B.Tech တက္ေရာက္

     သူမ BA ဘြဲ႕ရ

(၃) ကြ်န္ေတာ္ B.Tech တက္ေရာက္ဆဲ

     သူမ M.A ဘြဲ႕ရ

(၄) ကြ်န္ေတာ္ M.TECH ဝင္ခြင့္ ျပင္ဆင္ေနဆဲ

      သူမ (အျခားတစ္ေယာက္နဲ႕) လက္ထပ္္သြား

(၅) ကြ်န္ေတာ္ M.TECH တက္ေရာက္ဆဲ

     သူမ ကေလးႏွစ္ေယာက္ အေမျဖစ္

(၆) ကြ်န္ေတာ္ PH.D တန္း တက္ေရာက္

     သူမသမီး ပထမတန္း တက္ေရာက္

(၇) ကြ်န္ေတာ္ ေဒါက္တာဘြဲ႕ရ

     သူမသမီး ဆယ္တန္းေအာင္ျမင္

(၈) ကြ်န္ေတာ္ အလုပ္ရ

     သူမသမီး ေကာလိပ္တက္

 

ကံၾကမၼာလွည့္ကြက္

(၉) ဒီေန႕ ကြ်န္ေတာ္လက္ထပ္္

     သူမသမီးက ကြ်န္ေတာ့္ဇနီးျဖစ္

ေနလင္းေအာင္ ဘာသာျပန္ဆိုသည္။

 Ref, LOVE STORY OF ENGINEER via Computer Expert

      

       ဆရာတစ္ေယာက္က ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ကုိ အရုပ္သံုးရုပ္ျပျပီး မတူညီတာေတြ ရွာေဖြဖို႕ ေျပာလိုက္ပါတယ္။ အရုပ္သံုးရုပ္လံုးဟာ ပံုစံ၊ အရြယ္အစားနဲ႕ အသံုးျပဳထားတဲ့ ပစၥည္းေတြ တူညီေနပံုရွိပါတယ္။ ေသေသခ်ာခ်ာ စစ္ေဆးၾကည့္ရူ႕ျပီးေနာက္ ေက်ာင္းသားဟာ အရုပ္မ်ားမွာ  အေပါက္ေတြကို ေတြ႕လိုက္ပါတယ္။ ပထမအရုပ္မွာ နားႏွစ္ဖက္လံုး အေပါက္ေတြ ရွိတယ္။ ဒုတိယအရုပ္မွာ နားနဲ႕ ပါးစပ္မွာ အေပါက္ေတြရွိတယ္။ တတိယအရုပ္မွာ နားတစ္ဖက္တည္းသာ အေပါက္ပါရွိပါတယ္။

        အဲဒီေနာက္ ေက်ာင္းသားဟာ အပ္တစ္ေခ်ာင္းကို ပထမအရုပ္ရဲ႕ နားတစ္ဖက္ထဲ ထိုးသြင္းလိုက္တယ္။ အပ္ဟာ အျခားနားတစ္ဖက္ကေန ျပန္ထြက္လာတယ္။ ဒုတိယအရုပ္မွာ နားထဲ အပ္ထိုးသြင္းလုိက္ေတာ့ ပါးစပ္ကေန ျပန္ထြက္လာျပန္တယ္။ တတိယအရုပ္ရဲ႕ နားထဲ အပ္ထုိးသြင္းလိုက္ေတာ့ ဘယ္ေနရာမွ ထြက္ေပၚလာျခင္း မရွိပါဘူး။

         ပထမအရုပ္က သင့္ပတ္ဝန္းက်င္မွာ သင္ေျပာသမွ် အားလံုး နားေထာင္ေပးျပီး သင့္အတြက္ ထိန္းသိမ္းေပးမယ္လို႕ အထင္ၾကီးခံရေအာင္ လုပ္ေနတဲ့ လူေတြကို ရည္ညႊန္းပါတယ္။ သူတို႕က တကယ္ေတာ့ ဟန္ေဆာင္ေနၾကတာပါ။ အရုပ္မွာ အပ္ဟာ အျခားနားတစ္ဖက္ကေန ျပန္ထြက္ေပၚလာသလိုပဲ၊ သူတို႕ကလည္း သင့္စကားေတြကို နားေထာင္ေပးျပီးေနာက္ သူတုိ႕အေပၚ ယံုၾကည္စိတ္ခ်စြာ ေျပာဆိုခဲ့တဲ့ သင့္ စကားေတြကို ျပန္လည္ ျပန္႔ပြားေစပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သင့္ပတ္ဝန္းက်င္မွာ သင့္ကို အေလးအနက္မထားတတ္တဲ့  ဒီလိုလူစားမ်ိဳးေတြနဲ႕ စကားေျပာဆိုတဲ့အခါ ဆင္ျခင္ေျပာဆိုပါ။

       ဒုတိယအရုပ္ကလည္း သင္ေျပာသမွ် အရာအားလံုး နားေထာင္ေပးျပီး သင့္အတြက္ ထိန္းသိမ္းဆင္ျခင္ေပးမယ္လို႕ အထင္ၾကီးခံရေအာင္ လုပ္ေနတဲ့ လူေတြကိုပဲ ရည္ညႊန္းပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီအရုပ္မွာလည္း အပ္ဟာ ပါးစပ္ထဲက ထြက္လာတယ္မဟုတ္လား။ အဲဒီလူမ်ိဳးေတြဟာ သူတုိ႕ကိုယ္က်ိဳးအတြက္ သင့္ကိုဆန္႕က်င္ျပီး သင့္စကားေတြကို အျခားသူေတြထံ ျပန္လည္ ေျပာဆိုၾကပါတယ္။

        တတိယအရုပ္မွာ အပ္ဟာ ဘယ္ေနရာမွ ျပန္ထြက္မလာပါဘူး။ အဲဒီလူမ်ိဳးေတြဟာ သူတို႕အေပၚထားတဲ့ သင့္ရဲ႕ ယံုၾကည္စိတ္ခ်မႈကို ဆက္လက္ျပီး ထိန္းသိမ္းထားပါလိမ့္မယ္။ သူတုိ႕ဟာ သင္ ယံုၾကည္စိတ္ခ်သင့္တဲ့ လူစားမ်ိဳးေတြပါပဲ။

သင္ခန္းစာ။ ။သစၥာရွိျပီး ယံုၾကည္စိတ္ခ်ေလာက္တဲ့ လူတစ္ေယာက္ေယာက္နဲ႕ အျမဲတမ္း အေပါင္းအသင္းလုပ္ပါ။ သင္ ေျပာသမွ် အားလံုး နားေထာင္ေပးတတ္တဲ့ လူတုိင္းဟာ အလိုအပ္ဆံုးအခိ်န္မွာ ယံုၾကည္စိတ္ခ်ေလာက္တဲ့ လူစားမ်ိဳးျဖစ္ဖို႕ကေတာ့ အျမဲတမ္း မေသခ်ာပါဘူး။ 

 ေနလင္းေအာင္

Ref ;The Three Types of People by Unknown Author

ဟိုတယ္ စာေရး

လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာက ေလမိုးထန္ေသာ ညတစ္ညမွာ အဘိုးၾကီးနဲ႕ ဇနီးျဖစ္သူတုိ႕ဟာ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု ဖီလာဒီဖီးယားရွိ ဟိုတယ္ေလးတစ္လံုးရဲ႕ ဧည့္ခန္းေလးထဲ ဝင္လာခဲ့ပါတယ္။ သူတုိ႕စံုတြဲဟာ မုိးခိုဖုိ႕ ၾကိဳးစားရင္း တစ္ညတာ ခိုလံႈရာရရန္ ေမွ်ာ္လင့္လွ်က္ ဧည့္ၾကိဳစားပြဲဆီ ေရာက္လာၾကပါတယ္။

 “ကြ်န္ေတာ္တုိ႕အတြက္ အခန္းတစ္ခန္းေလာက္ ရႏိုင္မလား” လို႕ အမ်ိဳးသားျဖစ္သူက ေမးလာပါတယ္။

ေဖာ္ေရြတတ္တဲ့ စာေရးက စံုတြဲကို ႏွစ္လိုဖြယ္ရာ ျပံဳးၾကည့္ရင္း ျမိဳ႕ထဲတြင္ အစည္းအေဝး သံုးခုရွိေၾကာင္း ရွင္းျပခဲ့ပါတယ္။

“အခန္းအားလံုး ျပည့္ေနပါျပီ”လို႕ စာေရးက ေျပာဆိုပါတယ္။ “ဒါေပမဲ့ မြန္ရည္တဲ့ ခင္ဗ်ားတို႕စံုတြဲကို နံနက္တစ္နာရီ အခ်ိန္မ်ိဳးမွာ မိုးရြာၾကီးထဲ မလႊတ္ရက္ပါဘူး။ ကြ်န္ေတာ့္အခန္းထဲ အိပ္နိုင္မလား။ ပရိေဘာဂပစၥည္း အစံုအလင္ မရွိေပမဲ့ ခင္ဗ်ားတုိ႕ႏွစ္ေယာက္ သက္ေသာင့္သက္သာ အနားယူဖုိ႕အတြက္ေတာ့ လံုေလာက္ပါတယ္”

စံုတြဲက ျငင္းဆုိတဲ့အခါ လူငယ္ေလးက ဆက္လက္ေျပာဆျပန္တယ္။ “ကြ်န္ေတာ့္အတြက္  မပူပါနဲ႕ဗ်ာ။ ကြ်န္ေတာ္ အဆင္ေျပေအာင္ လုပ္လုိက္ပါမယ္” လို႕ စာေရးက သူတုိ႕ကို ရွင္းျပခဲ့ပါတယ္။

ဒီေတာ့မွ စံုတြဲက (သူ႕အခန္းထဲအိပ္ဖို႕) သေဘာတူလုိက္တယ္။

ေနာက္တစ္ေန႕နံနက္တြင္ အဘုိးၾကီးက စာေရးကို ေငြေပးေခ်ရင္း ေျပာဆုိလုိက္ပါတယ္။ “ခင္ဗ်ားဟာ ၾကင္နာတတ္တဲ့ မန္ေနဂ်ာတစ္ေယာက္ပါ။ အေကာင္ဆံုး ဟိုတယ္ရဲ႕ သူေဌးပဲ ျဖစ္သင့္ပါတယ္။ တစ္ေန႕ေန႕မွာေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ ခင္ဗ်ားအတြက္ အေကာင္းဆံုးဟိုတယ္တစ္လံုး တည္ေဆာက္ေပးနုိင္ေကာင္းပါရဲ႕”

စာေရးက သူတုိ႕ကိုၾကည့္ရင္း ျပံဳးလုိက္ပါတယ္။ သူတုိ႕သံုးေယာက္လံုး ေပ်ာ္ရႊင္ေနခဲ့ၾကပါတယ္။ သူတုိ႕စံုတြဲ ကားေမာင္းထြက္လာစဥ္ ေဖာ္ေရႊမႈေရာ၊ အကူအညီေပးမႈေရာ ႏွစ္မ်ိဳးလံုးရွိတဲ့ လူမ်ိဳးဟာ ေတြ႕ဆံုရဖို႕ ခက္ခဲေပမယ့္ ဒီစာေရးကေတာ့ ျခြင္းခ်က္ပင္ျဖစ္ေၾကာင္း အဘိုးၾကီးက လက္ခံသေဘာတူလိုက္ပါတယ္။

ႏွစ္ႏွစ္တာ ကုန္ဆံုးခဲ့ေပျပီ။ စာေရးဟာ ဒီအျဖစ္အပ်က္ကို ေမ့ေပ်ာက္လုနီးပါး ျဖစ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ အဘိုးၾကီးထံကေန စာတစ္ေစာင္ လက္ခံရရွိခဲ့ပါတယ္။ စာထဲမွာ ေလမိုးထန္တဲ့ ညတစ္ညအေၾကာင္း ျပန္ေျပာျပထားျပီး လူငယ္ေလးကို နယူးေယာက္ျမိဳ႕သို႕ အလည္လာေရာက္ဖို႕ အသြားအျပန္ လက္မွတ္တစ္စံုကိုလည္း စာအိတ္ထဲ ထည့္ေပးလုိက္ပါတယ္။

အဘိုးၾကီးက သူ႕ကို နယူးေယာက္မွာ ေတြ႕တဲ့အခါ ရိပ္သာ(၅)လမ္းနဲ႕ (၃၄)လမ္းေထာင့္သို႕ ဦးေဆာင္ေခၚသြားပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ သူဟာ ေကာင္းကင္ျပင္ထိ ထုိးထြက္ေနတဲ့ ေမွ်ာ္စင္ေတြနဲ႕အတူ နီၾကန္ၾကန္ ေက်ာက္တုန္းမ်ားျဖင့္ တည္ေဆာက္ထားတဲ့ အေဆာက္အဦးအသစ္ၾကီးကို ညႊန္ျပလိုက္ပါတယ္။

 “ခင္ဗ်ား စီမံအုပ္ခ်ဳပ္ဖို႕အတြက္ ဒီဟိုတယ္ကို ကြ်န္ေတာ္ တည္ေဆာက္ထားတာပါ”လို႕ အဘုိးၾကီးက ေျပာလိုက္ပါတယ္။

“ခင္ဗ်ား ရယ္စရာ ေျပာေနတာပဲ ျဖစ္ရမယ္”လို႕ လူငယ္ေလးက ေျပာပါတယ္။

 “ကြ်န္ေတာ္ ရယ္စရာ ေျပာတာမဟုတ္ေၾကာင္း အာမခံရဲပါတယ္”လို႕ အဘုိးၾကီးက ေဝခြဲရခက္ေသာ အျပံဳးျဖင့္ ေျပာဆိုလိုက္ပါတယ္။

အဘိုးၾကီးရဲ႕ နာမည္ကေတာ့ ဝီလီယံ ေဝါ့ေဒါ့ဖ္ အက္စ္တာျဖစ္ျပီး ခမ္းနားတဲ့ အေဆာက္အဦး အသစ္ၾကီးကေတာ့ ေဝါ့ေဒါ့ဖ္ အက္စ္တုိရီးယား ဟိုတယ္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီဟိုတယ္ရဲ႕ ပထမဦးဆံုး မန္ေနဂ်ာျဖစ္လာတဲ့ စာေရးေလးကေတာ့ ေဂ်ာ့ဂ်္ စီဘိုးဒ္ထ္ ျဖစ္ပါတယ္။ လူငယ္စာေရးေလးဟာ သူျပဳလုပ္ေပးခဲ့တဲ့ လုပ္ရပ္ေၾကာင့္ ကမၻာ့အေကာင္းဆံုးဟိုတယ္တစ္ခုရဲ႕ မန္ေနဂ်ာ ျဖစ္လာလိမ့္မယ္လို႕ ဘယ္တုန္းကမွ မစဥ္းစားခဲ့မိပါဘူး။ 

ေနလင္းေအာင္

Ref; The Hotel Clerk by Unknown Author

ဘဝဆိုတာ ပဲေစ့ဘူး တစ္ဘူးလုိပါ

        ကြ်န္ေတာ္ရဲ႕ ပထမဇနီး ေဂ်ာ္ဂ်ီယာ ေသဆံုးသြားျပီးေနာက္ ရက္သတၱပတ္ အနည္းငယ္အၾကာတြင္ ကြ်န္ေတာ္ဟာ သားျဖစ္သူနဲ႕ ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ ညစာ ခ်က္ျပဳတ္ေနခဲ့ပါတယ္။ အသီးအရြက္ ဟင္းအတြက္ေတာ့ စည္သြတ္ဘူးထဲက ပဲေစ့ေတြကိုပဲ ခ်က္ျပဳတ္စားေသာက္ဖုိ႕ ဆံုးျဖတ္ထားခဲ့ပါတယ္။ ပဲေစ့ဘူးကို ဖြင့္လိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ လက္ထဲက လြတ္က်ျပီး ၾကမ္းျပင္ေပၚ က်သြားပါတယ္။ ပဲေစ့ေတြဟာ ေဂၚလီလံုးေတြလို ေနရာအႏွံ႕ လိမ့္ဆင္းသြားပါတယ္။ တံျမက္စည္းတစ္ေခ်ာင္းနဲ႕ လွဲဖို႕ ၾကိဳးစားလုိက္ေပမဲ့ တစ္ခ်က္လွဲလိုက္တုိင္း ပဲေစ့ေတြဟာ မီးဖုိေခ်ာင္ ၾကမ္းျပင္ေပၚ လိမ့္ဆင္းကာ အျခားတစ္ဖက္ရွိ နံရံကို ထိမွန္ျပီးေနာက္ ျပန္လိမ့္ဆင္းလာျပန္တယ္။

        အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ကြ်န္ေတာ္ရဲ႕ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ အေျခအေနဟာ အထိမခံ ျဖစ္ေနခဲ့ပါတယ္။ ဇနီးတစ္ဦး ဆံုးရံႈးရျခင္းဟာ ခံရခက္ခဲတဲ့ ေဝဒနာ တစ္ခုပါ။ ကြ်န္ေတာ္ဟာ ေလးဘက္ေထာက္ျပီး ပဲေစ့ေတြကို စုပံုရွင္းလင္းဖို႕ ၾကိဳးစားပါတယ္။ ပဲေစ့ေတြေကာက္ေနတုန္း ကြ်န္ေတာ္ဟာ ျပံဳးတလွည့္ ငိုတလွည့္ ျဖစ္ေနရပါတယ္။ ျဖစ္ပ်က္လာသမွ် ရယ္စရာေတြ ေတြ႕ျမင္ခဲ့ေပမဲ့ ဝမ္းနည္းပူေဆြးေနတဲ့ လူတစ္ဦးအတြက္ေတာ့ ၾကာရွည္မခံခဲ့ပါဘူူး။

        ေနာက္တစ္ပတ္မွာ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲ ကြ်န္ေတာ္ေရာက္တဲ့အခ်ိန္တိုင္း ပထမအၾကိမ္ ရွင္းလင္းတုန္းက က်န္ေနခဲ့တဲ့ ပဲေစ့တစ္ေစ့့ေစ့ကို ေတြ႕ျမင္မိပါတယ္။ အခန္းေထာင့္တစ္ေနရာမွာ၊ စားပြဲေျခေထာက္ ေနာက္ဘက္မွာ၊ ဖ်ာအစြန္း အနားဖြာေနတဲ့ေနရာမွာ၊ ဒါမွမဟုတ္ အပူေပးစက္ရဲ႕ ေအာက္ဘက္မွာ ပဲေစ့ေတြကို ျပန္ေတြ႕မိပါတယ္။ ေနာက္ ရွစ္လအၾကာမွာ ေရခဲေသတၱာကို ရွင္းဖုိ႕ ဆြဲထုတ္လုိက္ေတာ့ ေအာက္ဘက္မွာ ပုန္းကြယ္ေနတဲ့ မာခဲေနျပီျဖစ္တဲ့ ပဲေစ့ တစ္ဒါဇင္ေလာက္ကို ေတြ႕ျမင္ခဲ့ပါတယ္။

        က်န္ရွိေနတဲ့ အဲဒီပဲေစ့ေတြကို ေတြ႕ရတဲ့အခ်ိန္မွာပဲ ကြ်န္ေတာ္ဟာ မုဆိုးဖိုႏွင့္ မုဆုိးမမ်ား ကူညီေထာက္ပံ့ေရးအဖြဲ႕တစ္ခုမွာ ႏွစ္လိုဖြယ္ေကာင္းတဲ့ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးနဲ႕ ေတြ႕ဆံုခ်စ္ၾကိဳက္ခဲ့ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႕ႏွစ္ဦး လက္ထပ္ျပီးေနာက္ ကြ်န္ေတာ္ဟာ ေရခဲ့ေသတၱာေအာက္မွာ ရွိေနခဲ့တဲ့ ပဲေစ့ေတြကို သတိရသြားမိပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ့္ဘဝဟာလည္း အဲဒီပဲေစ့ဘူးနဲ႕ တူညီေၾကာင္း သေဘာေပါက္လာခဲ့တယ္။ ပဲေစ့ေတြ လြင့္စင္သြားသလို ကြ်န္ေတာ့္ဘဝဟာလည္း ေျပာင္းလဲခဲ့ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ဟာ အျခားျမိဳ႕တစ္ျမိဳ႕မွာ အလုပ္မ်ားတဲ့ အလုပ္တစ္ခုကို လုပ္ကိုင္ေနခဲ့ရျပီး၊ သားျဖစ္သူဟာလည္း မိခင္ဆံုးရံႈးမႈေၾကာင့္ ပတ္ဝန္းက်င္အသစ္မွာ သဟဇာတျဖစ္ဖို႕ ဒုကၡေရာက္ေနခဲ့ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ရဲ႕ အေျခအေနဟာ ဆိုးရြားေနခဲ့တယ္။ ကြ်န္ေတာ္ဘဝဟာ လြင့္စင္က်သြားတဲ့ ပဲေစ့ဘူးလုိ ပရမ္းပတာ ျဖစ္ေနခဲ့ပါတယ္။        

သင့္ဘဝ နိမ့္က်သြားတဲ့အခါ၊ အစစ အရာရာ အဆင္မေျပ ျဖစ္သြားတဲ့အခါ၊ ခက္ခဲၾကမ္းတမ္းတဲ့ အခ်ိန္ကာလေတြကို ဘယ္ေတာ့မွ ေက်ာ္ျဖတ္နုိင္မွာ မဟုတ္ဘူးလို႕ ေတြးထင္မိတဲ့အခါ ဒါဟာ ျပန္႕က်ဲေနတဲ့ ပဲေစ့ေတြလိုပဲလုိ႕ သတိရေစခ်င္ပါတယ္။ ပဲေစ့ေတြကို ျပန္လည္ေကာက္ယူနုိင္သလို ဘဝဟာလည္း ျပန္ျပီး အဆင္ေျပသြားပါလိမ့္မယ္။ ပဲေစ့အားလံုး သင္ ျပန္ျပီး ေတြ႕ပါလိမ့္မယ္။ အရင္ဆံုး လြယ္ကူတဲ့ ပဲေစ့ေတြ ျပန္ျပီး စုပံုနုိင္ပါလိမ့္မယ္။ သင္ဟာ အဲဒီပဲေစ့ေတြကို ေကာက္ယူျပီး ဆက္လက္ လုပ္ေဆာင္ေနရပါမယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ အရြယ္အစားပိုၾကီးျပီး ေတြ႕ဖို႕ခက္ခဲတဲ့ ပဲေစ့ေတြ ေတြ႕လာပါလိမ့္မယ္။ ပဲေစ့အားလံုး ေကာက္ယူျပီးတဲ့အခ်ိန္မွာ ဘဝဟာလည္း အလံုးစံု ျပန္ေကာင္းလာပါလိမ့္မယ္။

        ဘဝဟာ ဘယ္အခ်ိန္မွာမဆုိ ပရမ္းပတာ ျဖစ္သြားနုိင္ပါတယ္။ သင္ဟာ ဆက္လက္ေရြ႕လ်ား လုပ္ေဆာင္ေနရပါမယ္။ ဒါေပမဲ့ ပဲေစ့ေတြ ဘယ္ေလာက္ျမန္ျမန္ ျပန္ေကာက္ယူနုိင္မယ္ ဆုိတာကေတာ့ သင့္အေပၚမွာပဲ မူတည္ေနပါလိမ့္မယ္။ ပဲေစ့ေတြကို ဆက္လက္ျပန္႕က်ဲ ေနေစမွာလား၊ ဒါမွမဟုတ္ တစ္ေစ့ခ်င္း ျပန္ေကာက္ယူျပီး ဘဝကို ျပန္ျပီး အဆင္ေျပေအာင္ လုပ္ေဆာင္လုိက္မွာလား။

သင္ေရာ သင့္ရဲ႕ပဲေစ့ေတြကို ဘယ္လုိနည္းနဲ႕ ျပန္ေကာက္ယူမွာလဲ။

ေနလင္းေအာင္

Ref; Life is a Bag of Frozen Peas

Written by Michael T. Smith

မိတ္ေဆြစစ္

ဂ်ပန္နိုင္ငံတြင္ လူတစ္ဦးဟာ အိမ္ကိုျပဳျပင္ဖုိ႕ နံရံကို ဆြဲခြာလိုက္ပါတယ္။ ဂ်ပန္လူမ်ိဳးတုိ႕ရဲ႕ အိမ္ေတြဟာ အမ်ားအားျဖင့္ သစ္သားနံရံေတြရဲ႕ အၾကားမွာ ေနရာလြတ္တစ္ခု ရွိေနတတ္ပါတယ္။ သူဟာ နံရံကို ဆြဲခြာလိုက္တဲ့အခါ အျပင္မွရိုက္ထားတဲ့ သံေခ်ာင္းတစ္ေခ်ာင္းဟာ အိမ္ေျမွာင္ရဲ႕ ေျခတစ္ေခ်ာင္းကို ရိုက္မိေနေၾကာင္း ေတြ႕လုိက္ရပါတယ္။ ဒါကိုေတြ႕ျမင္ေတာ့ သူ အေတာ္ကို စိတ္မေကာင္း ျဖစ္သြားတယ္။ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပဲ လြန္ခဲ့တဲ့ ဆယ္ႏွစ္ေလာက္ အိမ္ေဆာက္ကတည္းက ဒီလိုျဖစ္ေနတာကို ေတြ႕ရေတာ့ သိလိုစိတ္လည္း ျပင္းျပလာခဲ့တယ္။

        ဘယ္လိုမ်ား ျဖစ္တာပါလိမ့္။

        အိမ္ေျမွွာင္ဟာ ဒီအေျခအေနမ်ိဳးနဲ႕ ဆယ္ႏွစ္ၾကာ အသက္ရွင္ေနခဲ့ပါလား။ ေမွာင္မုိက္တဲ့ သစ္သားနံရံမွာ အိမ္ေျမွာင္ကို ဆယ္ႏွစ္အၾကာ မလႈပ္ရွားဘဲ ေတြ႕ရေတာ့ သူဟာ မျဖစ္နုိင္ဘူးလို႕ ေတြးရင္း သူ႕စိတ္ေတြ ေထြျပားသြားပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ အိမ္ေျမွာင္ရဲ႕ ေျခေထာက္ဟာ သံရိုက္ခံထားရတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ေျခတစ္လွမ္းပင္မေရြ႕ဘဲ ဆယ္ႏွစ္အၾကာ ဘယ္လုိမ်ား ရွင္သန္ေနနုိင္ခဲ့ပါလိမ့္လို႕ သိခ်င္စိတ္ ျပင္းျပလာခဲ့ပါတယ္။

        ဒါေၾကာင့္ အလုပ္ကို ရပ္နားလိုက္ျပီး အိမ္ေျမွာင္ ဘာေတြ လုပ္ေနခဲ့သလဲ၊ အစားအစာကို ဘယ္လိုနည္းနဲ႕ ရွာေဖြစားေသာက္ခဲ့သလဲ သိရဖုိ႕ ေစာင့္ၾကည့္စစ္ေဆးပါေတာ့တယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ မည္သည့္ေနရာမွ ထြက္လာမွန္းမသိရတဲ့ အိမ္ေျမွာင္တစ္ေကာင္ဟာ ပါးစပ္ထဲမွာ အစားအစာကိုကိုက္ခ်ီျပီး ေရာက္ရွိလာေၾကာင္း ေတြ႕ရပါေတာ့တယ္။

ေနလင္းေအာင္

Ref; Lizards have done it! By Unknown Author

 

ေနာင္တ ရစရာမလို

        ၁၉၂၄ ခုႏွစ္က ပဲရစ္ျမိဳ႕ အိုလံပစ္အားကစားျပိဳင္ပြဲ စာရင္း၌ ကႏူးေလွေလွာ္ အားကစားျပိဳင္ပြဲကို ထည့္သြင္းက်င္းပေစခဲ့ပါတယ္။ လူေလးဦး ေလွာ္ခတ္ရတဲ့ ကႏူးေလွေလွာ္ အသင္းေတြထဲမွာ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု အသင္းဟာ နာမည္ၾကီး အသင္းတစ္သင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအသင္းရဲ႕ အဖြဲ႕ဝင္တစ္ဦးကေတာ့ ဘီလ္ေဟဗန္စ္အမည္ရွိ လူငယ္တစ္ဦးျဖစ္ပါတယ္။

        အိုလံပစ္အားကစားျပိဳင္ပြဲ နီးကပ္လာခ်ိန္မွာ ဘီလ္ရဲ႕ဇနီးဟာ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုအသင္း ပဲရစ္ျမိဳ႕ အားကစားျပိဳင္ပြဲ ယွဥ္ျပိဳင္ေနမည့္ အခ်ိန္ေလာက္မွာပဲ သူတုိ႕ရဲ႕ ပထမဆံုးကေလး ေမြးဖြားလာလိမ့္မယ္ဆုိတာ သိသာလွပါတယ္။ ၁၉၂၄ ခုႏွစ္က ပဲရစ္ျမိဳ႕မွ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုသို႕ သြားလာတဲ့ ခရီးသည္တင္ ဂ်က္ေလယာဥ္ၾကီးေတြ မရွိေသးဘဲ သမုဒၵရာထဲ ေႏွးေကြးစြာ သြားလာနုိင္တဲ့ သေဘၤာၾကီးေတြသာ ရွိပါေသးတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဘီလ္ဟာ လိပ္ခဲတည္းလဲ ျဖစ္ေနရပါတယ္။ ကေလး ေမြးဖြားတဲ့အခ်ိန္မွာ သူ႕ဇနီးေဘးမွာ မေနဘဲ ပဲရစ္ျမိဳ႕သို႕ စြန္႕စား သြားလာသင့္သလား။ ဒါမွမဟုတ္ အသင္းမွ ႏုတ္ထြက္ျပီး သူ႕မိသားစုနဲ႕ပဲ က်န္ေနခဲ့သင့္သလား။

        ဘီလ္ရဲ႕ ဇနီးကေတာ့ သူ႕ကို ပဲရစ္ျမိဳ႕သြားဖို႕ အခုိင္အမာ ေျပာဆိုပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ အုိလံပစ္ အားကစားျပိဳင္ပြဲ ပါဝင္ယွဥ္ျပိဳင္ဖို႕ဆုိတာ သူ႕ဘဝတစ္ေလွ်ာက္လံုး စိတ္ကူးခဲ့ရတဲ့ ေနာက္ဆံုးအိပ္မက္ တစ္ခုပါ။ ဒါေပမဲ့ ဘီလ္ကေတာ့ ဝိေရာဓိစိတ္ေတြ ျဖစ္ေနခဲ့ပါတယ္။ မိမိကိုယ္ကို ေဝဖန္ ဆန္းစစ္ျပီးေနာက္ ျပိဳင္ပြဲမွ ႏုတ္ထြက္ျပီး ဇနီးျဖစ္သူ ကေလးေမြးတဲ့အခ်ိန္မွာ ေဘးမွာရွိေနျပီး ကူညီေပးဖို႕ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်လို္က္ပါတယ္။ ဇနီးျဖစ္သူ႕ေဘးမွာ ရွိေနဖို႕က သူ႕ရဲ႕ ပထမ ဦးစားေပးျဖစ္ျပီး ပဲရစ္ျမိဳ႕သြားကာ သူ႕ရဲ႕ အိပ္မက္ကို ျဖည့္ဆည္းဖုိ႕ထက္ ပိုျပီး အေရးၾကီးတယ္လုိ႕ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်လို္က္ပါတယ္။

        အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုရဲ႕ လူေလးဦးေလွာ္ ကႏူးေလွေလွာ္ အသင္းဟာ ပဲရစ္ျမိဳ႕ျပိဳင္ပြဲမွာ ေရႊတံဆိပ္ဆု ရရွိခဲ့ပါတယ္။ ျပီးေတာ့ ဘီလ္ရဲ႕ဇနီးဟာလည္း ကေလးေမြးဖြားခ်ိန္ ေနာက္က်ေနခဲ့ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ သူမ ကေလးေမြးခ်ိန္ အလြန္ေနာက္က်ခဲ့တဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ ဘီဟာ အားကစားျပိဳင္ပြဲ ဝင္ေရာက္ယွဥ္ျပိဳင္ျပီး သူမ မီးဖြားခ်ိန္အမွီ ျပန္လာကာ သူမေဘးမွာ အတူရွိေနေပးနုိင္ေလာက္ပါတယ္။

        “မွားသြားျပီပဲ”လုိ႕ လူေတြက ေျပာဆိုၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဘီလ္ကေတာ့ ေနာင္တမရခဲ့ပါဘူး။ သူဟာ ပိုေကာင္းတဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်ခဲ့တယ္လို႕ က်န္ဘဝတစ္ေလွ်ာက္လံုး ယံုၾကည္ထားခဲ့ပါတယ္။

        ဘီလ္ေဟဗန္စ္ဟာ သူ႕အတြက္ အေရးအၾကီးဆံုးအရာကို သိရွိခဲ့ပါတယ္။ မည္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ ဒါကို မရိပ္မိခဲ့ပါဘူး။ ျပီးေတာ့ အေကာင္းဆံုးလို႕ ေတြးထင္ထားတဲ့ အရာကိုပဲ ဆက္လက္လုပ္ေဆာင္ခဲ့ပါတယ္။ တကယ္မွန္ေနတဲ့ အရာတစ္ခုခုကို “မွန္တယ္”လို႕ ေျပာရမဲ့အစား “မမွန္ဘူး”လို႕ ေျပာရဲေလာက္ေအာင္ မည္သူမွ သတၱိမရွိပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ဘီလ္အတြက္ေတာ့ ဒါဟာ ျငိမ္းခ်မ္းမႈရဖုိ႕ တစ္ခုတည္းေသာ နည္းလမ္း၊ ေနာင္တရစရာမလိုဖို႕ တစ္ခုတည္းေသာ နည္းလမ္းလည္း ျဖစ္ပါတယ္။

        ဘီလ္ေဟဗန္နဲ႕ပတ္သက္ျပီး ေနာက္ဆက္တြဲ စိတ္ဝင္စားဖြယ္ရာ ျဖစ္ရပ္တစ္ခု ရွိပါေသးတယ္။

        ဘီလ္နဲ႕ ဇနီးျဖစ္သူတို႕ ေမြးဖြားခဲ့တဲ့ ကေလးဟာ ေယာက္်ားေလးျဖစ္ျပီး ဖရန္႕ခ္လို႕ အမည္ေပးခဲ့ပါတယ္။ (၂၈)ႏွစ္ၾကာျပီးေနာက္ (၁၉၅၂)ခုႏွစ္မွာ ဘီလ္ဟာ ဖရန္႕ခ္ထံကေန ေၾကးနန္းစာတစ္ေစာင္ လက္ခံရရွိခဲ့ပါတယ္။ ဒီေၾကးနန္းစာကို (၁၉၅၂)ခုႏွစ္ အုိလံပစ္ အားကစားျပိဳင္ပြဲ က်င္းပရာ ဖင္လန္နုိင္ငံ ဟယ္လ္စင္ကီျမိဳ႕မွ ေပးပို႕လိုက္ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ေၾကးနန္းစာထဲ ေရးထားတာကေတာ့ “ေဖေဖ… သား အနုိင္ရတယ္။ သားေမြးတုန္းက ေစာင့္ေရွာက္ေပးခဲ့ရတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ ေဖေဖ ဆံုးရံႈးခဲ့ရတဲ့ ေရႊတံဆိပ္ဆုကို ယူေဆာင္ျပီး  အိမ္ျပန္လာခဲ့ပါမယ္”တဲ့။

        ဖရန္႕ခ္ေဟဗန္ဟာ ကႏူးေလွေလွာ္ျပိဳင္ပြဲမွာ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုအတြက္ ေရႊတံဆိပ္ ရယူေပးနုိင္ခဲ့ျပီး ဒီေရႊတံဆိပ္ဟာ သူ႕ဖခင္ စိတ္ကူးအိပ္မက္ခဲ့ေပမယ့္ ဘယ္တုန္းကမွ ရယူနုိင္ျခင္း မရွိခဲ့ပါဘူး။ ကြ်န္ေတာ္ ေျပာခဲ့တဲ့အတုိင္းပဲေလ။ ေနာင္တရစရာ မလုိပါဘူးလုိ႕။

        ေသာမတ္စ္ကင္ကဒီက ရွင္းလင္းျပတ္သားစြာ ေျပာဆိုခဲ့ဖူးပါတယ္။ “တကယ္ကို အေရးၾကီးတဲ့အရာေတြအတြက္ ေလးေလးနက္နက္ ႏွစ္ႏွစ္ကာကာျဖင့္ “ဟုတ္တယ္”လို႕ ေျပာေပးဖို႕ ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ သင္ယူလုိက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ေရႊေရာင္အလင္းတန္းဟာ သစ္ေတာအုပ္တစ္ခုရဲ႕ ေအာက္ေျခအထိ ထိုးေဖာက္ဝင္ေရာက္လာသလုိ ျငိမ္းခ်မ္းမႈဟာလည္း ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ဘဝထဲ စတင္အနည္က် ဝင္ေရာက္လာပါလိမ့္မယ္။”

ေနလင္းေအာင္

Ref; No Regrets by Steve Goodier

အလွမက္တဲ့ျမင္း

(The Best English Magazine, October 2013) 

ေနလင္းေအာင္

နတ္မင္းတစ္ပါးမွာ ျမင္းတစ္ေကာင္ရွိခဲ့တယ္။ အဲဒီျမင္းဟာ လွပသလို အျခားေကာင္းမြန္တဲ့ အရည္အခ်င္းေတြလည္း အမ်ားၾကီးရွိတယ္။ ဒါေပမယ့္ ျမင္းဟာ အစစအရာရာ ျပည့္စံုခ်င္ခဲ့တယ္။ အထူးသျဖင့္ ျမင္းဟာ သူမကို နိႈင္းယွဥ္လို႕မရေအာင္ လွပခ်င္ေနခဲ့ပါတယ္။

တစ္ေန႕မွာေတာ့ ျမင္းဟာ နတ္မင္းၾကီးကို ေျပာဆိုလာပါတယ္။ “အို အရွင္…အရွင္ဟာ ကြ်န္မကို အလွအပေတြ ေပးခဲ့ပါတယ္။ ျပီးေတာ့ အျခားေကာင္းမြန္တဲ့ အရည္အေသြးေတြကိုလည္း ေပးခဲ့ပါတယ္။ အရွင့္ကို အလြန္ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အရွင္ ကြ်န္မကို ပုိျပီးလွပေအာင္ ျပဳလုပ္ေပးေစခ်င္ပါတယ္။ အရွင္သာ ကြ်န္မကို ပုိျပီးလွပလာေအာင္ ျပဳလုပ္ေပးမယ္ဆိုရင္ အလြန္အမင္း ေက်းဇူးတင္မိမွာပါ။ ”

နတ္မင္းၾကီးက ေျပာဆိုပါတယ္။ “အသင္ကို ပိုျပီးလွပေအာင္ ျပဳလုပ္ေပးဖို႕ အဆင္သင့္ပါပဲ။ အသင္ဟာ ဘယ္လုိပံုစံမ်ိဳး ေျပာင္းလဲခ်င္တယ္ဆုိတာ ေျပာျပပါ။”

ျမင္းက ေျပာဆိုပါတယ္။ “ကြ်န္မ အခ်ိဳးမက်ဘူးလို႕ ထင္ေနမိတယ္။ ကြ်န္မလည္တံဟာ အေတာ္ကို တုိလြန္းတယ္။ အရွင္သာ ကြ်န္မလည္တံကို အနည္းငယ္ပိုရွည္ေအာင္ ျပဳလုပ္ေပးမယ္ဆုိရင္ ကြ်န္မရဲ႕ အေပၚပိုင္းဟာ အေတာ့္ကို လွပလာပါလိမ့္မယ္။ ျပီးေတာ့ ကြ်န္မေျခေထာက္ေတြ ပိုျပီးရွည္ေအာင္၊ ပိုျပီးေသးသြယ္ေအာင္ ျပဳလုပ္ေပးမယ္ဆုိရင္ ကြ်န္မကိုယ္ ေအာက္ပိုင္းလည္း ပိုျပီးေတာ့ လွပလာပါလိမ့္မယ္။

“ျဖစ္ေစ”လို႕ နတ္မင္းၾကီးက ေျပာဆိုလိုက္ပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ ခ်က္ခ်င္းဆုိသလိုပင္ နတ္မင္းၾကီးဟာ ျမင္းကို ကုလားအုတ္ပံုစံမ်ိဳး ဖန္ဆင္းလုိက္ပါတယ္။ ျမင္းဟာ အလြန္အမင္း စိတ္ပ်က္သြားျပီး ေအာ္ငိုပါေတာ့တယ္။ “အုိ…အရွင္၊ ကြ်န္မ ပိုျပီးေတာ့ လွပခ်င္တာပါ။ ဘယ္လိုလုပ္ျပီး ဒီပံုစံၾကီးက လွပနိုင္ပါ့မလဲ”

နတ္မင္းၾကီးက ေျပာဆိုျပန္တယ္။ “အသင္ ေတာင္းဆုိတဲ့အတိုင္း အတိအက် ဖန္ဆင္းေပးလိုက္တာပဲေလ။ အသင္ဟာ ကုလားအုတ္တစ္ေကာင္ ျဖစ္သြားပါျပီ။”

ျမင္းဟာ ေအာ္ငိုပါတယ္။ “အုိ မဟုတ္ဘူး။ ကြ်န္မ ကုလားအုတ္တစ္ေကာင္ မျဖစ္ခ်င္ပါဘူး။ ျမင္းတစ္ေကာင္သာ ဆက္ျဖစ္ခ်င္တာပါ။ လူတိုင္းက ျမင္းတစ္ေကာင္အျဖစ္သာ ကြ်န္မရဲ႕ ေကာင္းမြန္တဲ့ အရည္အခ်င္းေတြကို ခ်ီက်ဴးေျပာဆိုၾကပါတယ္။ ဘယ္သူကမွ ကုလားအုတ္တစ္ေကာင္အျဖစ္ ကြ်န္မကို ခ်ီက်ဴးေျပာဆိုလိမ့္မယ္ မထင္ပါဘူးရွင္”

နတ္မင္းၾကီးက ေျပာဆိုပါတယ္။ “အသင္ကို ဖန္ဆင္း ေပးထားတာထက္ပုိျပီး ရရွိဖို႕ ဘယ္ေတာ့မွ မၾကိဳးစားပါနဲ႕။ အသင့္ဆႏၵသာ ျဖည့္ဆည္းေပးလိုက္မယ္ဆုိရင္ အသင္ဟာ အခ်ိန္တိုင္း ပိုျပီးေတာ့ အလိုၾကီးလာပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမယ့္ အက်ိဳးရလဒ္ ဘယ္လိုျဖစ္လာမယ္ ဆိုတာကိုေတာ့ အသင္ ေမွ်ာ္မွန္းမထားခဲ့ပါဘူး။ ပုိျပီးရွည္တဲ့ လည္တံနဲ႕ ေျခေခ်ာင္းေတြ အလုိရွိမယ္ဆိုရင္ အသင္ဟာ ဒီလိုပံုစံမ်ိဳးပဲ ျဖစ္လာမွာပါ။ ငါ ဖန္တီးေပးထားတဲ့ သက္ရွိတိုင္းမွာ ေကာင္းမြန္တဲ့ ကိုယ္ပိုင္ အရည္အခ်င္းေတြ ရွိေနပါတယ္။ ကုလားအုတ္ဟာ အသင္ေလာက္ မလွပေပမယ့္လည္း အလြန္ေလးလံတဲ့ ဝန္စည္စလည္ေတြကို သယ္ေဆာင္နုိင္သလို ၾကီးမားတဲ့ တာဝန္သိစိတ္လည္း ရွိေနပါတယ္။

ေနလင္းေအာင္